Sesli Makale

Yerlisi varken neden ithal edelim diyor ve yerli üretimi teşvik için çırpınıyoruz.
Ancak bir sorunu da aşamıyoruz; yerli üretimin tanımını nasıl yapacak ve yerlilik oranınınasıl ölçeceğiz? İthal ürün hayranlığı ile yerli üretim fetişizmi arasında sıkıştık kaldık ve bize biryöntem gerekiyor.
Savunma sanayisi %65 yerlilik vurgusuyla son dönemin en popüler sektörü... Aselsan, Roketsan gibi küresel şirketlerimiz var. Ancak yerlilik oranını artırmada sıkıntı şu ki ihaleleri bir an önce tamamlamak için yabancı tedarik ağı çok yoğun kullanılıyor.
Misal OSTİM'de, İkitelli'de ve yığınca savunma kümesinde yerlisini yapabilen hatta çoktan yapmış KOBİ'ler olmasına rağmen bu firmalar pek tercih edilmiyor. Yerlilik oranını belirlemede faturalar baz alınıyor. Firma Türk ise, faturası %100 yerli ve yeterli sayılıyor.
Oysa yüzde 100 yerli faturanın karşılık geldiği ürün, pekâlâ %80 ithal bileşen içerebiliyor. Burada benim dikkati çekmek istediğim, faturası yerli ama içeriği ithal ihalelere konu olan ürünlerin ülkemizde üretilebilir olmasıdır.
Sözün özü, yerli üretimi fatura üzerinden değil de üretim ve parça bazlı yöntemlerlehesapladığımızda yerlilik oranı %7'lere dahi inebiliyor. Kamuda yerli üretimi ve KOBİ'lerimizi dışarıda bırakan örneklerden bazıları şöyle: 
*Yerlisi Durmazlar ve Bozankaya Polonya'ya, Singapur'a metro aracı ihraç ederken İzmir Büyükşehir 84 vagonunu Çin'den aldı. 
*Ankara'da 324 metro aracı için %51 yerlilik şartına uyulmadı. Oysa Bozankaya Ankara OSB'de ve burnumuzun dibinde... 
*KOBİ şehri ve yerli sanayi üssü Konya Büyükşehir, 60 adet Çek Skoda tramvay aldı, ihalesine yerlilik şartı dahi konulmadı. 
*Eskişehir Büyükşehir ESTRAM filosuna 14 Skoda kattı, bizim yerli ve milli İpekböceğimiz Bursa'da dururken... 
*İsdemir A.Ş. 6 adet lokomotifi Çekya'dan temin ediyor. Oysa Tülomsaş Eskişehir'de Devrim Otomobili yapmış olmanın şanlı tarihine sahipken ve hâlâ en iyisini üretebilirken... 

yazının devamı