Sesli Makale

Gül-Babacan ekibi “yeni parti”yi beklemeye almış. Sebebi ülkede işlerin iyi gitmesiymiş. S-400’lerin gelişi, faizlerin düşmesi, Beyaz Saray’ın Türkiye’nin başına yeni belalar sarmaması bu ekibi duraklatmış. Şimdilik acele etmeyeceklermiş...

Gül-elim mi, ağlayalım mı; “yeni parti” kurmak için gözlerini Washington’a dikip ülkenin başına yeni felaketler sarmasını bekleyenlerden bu ülkeye hayır gelir mi?

Bu nasıl bir zihniyet? Ülkeyi sözde daha iyi yapmak için yola çıkanlar, ellerini havaya kaldırıp “büyük felaket”ler mi dilenir yabancı başkentlerden?

“Ey Washington, Türkiye’nin başına öyle bir felaket aç ki millet Erdoğan’dan yüz çevirsin ve çözüm için bize sığınsın!”

Duaları da bu, beklentileri de!

Evet, “yeni parti”nin vizyonu işte bu kadar. Süslü kelimelere kimse aldanmasın. Merak edilecek hiçbir yenilikleri yok. Tek çıkar yolları ülkenin zora girmesi, milletin dara düşmesi. Başka da bir programları yok.

Anlaşılan o ki parti kurmak için ülkenin dar boğaza girmesini beklemekten başka çareleri yok. Topluma sunacak vizyonları olsaydı, oturup yabancı başkentlerin Türkiye’nin başına felaketler salmasını beklemek yerine işe koyulur, varsa proje-hedefleri toparlar ve milletin karşısına çıkarak destek isterlerdi.