Sesli Makale

23 Şubat 2015

Zannediyorum Google ve Vikipedi 22.05.2015 tarihi itibariyle “Süleyman Şah Türbesi” aramalarında tıklama rekoru kırmıştır.  Süleyman Şah Türbesi’nin ve Saygı Karakolu’nun varlığı hakkında bugüne kadar bir malumatı olmayan, ancak olası bir tehlikenin önlenmesi için türbe ve karakolun taşınması sonrası türbe ve karakoldan haberdar olan kitle, bir rekora imza atarak “vatan elden gidiyor” yaygarasına başladılar. Henüz varlığını üç beş saat önce öğrendikleri “toprağımız” üzerinden…

Süleyman Şah üzerinden hükümeti eleştiren üç temel kitle var: Milliyetçiler, Ulusalcılar ve Paraleller.

Ulusalcı ve Milliyetçi kitlenin, ideolojik varlıklarının Türkiye üzerinden kurulduğu malumunuz. Muhafazakar milliyetçi tabanı saymazsak, bu iki ekolün Osmanlı İmparatorluğuna “karşı” (“karşı ifadesini bilerek seçtim) var olduğu da malumdur. Osmanlı gibi büyük bir imparatorluk ve özgün bir medeniyet sonrası yeni kurulan Türkiye’yi ve kurucusunu yüceltmenin yolu olarak, Türkiye’yi kazanılmış bir savaşın sonucu ilan etmişlerdir. Elbette bu savaş bir savaş değildir demiyorum, tüm şehitlerini rahmetle anıyorum ancak bahsettiğim başka bir şey; Türkiye’nin kuruluşundaki tarihsel ezberleri, Osmanlı karşısında Türkiye’yi yüceltmek ve sanki birbirlerinin uzantısı değil de “karşıtı” gibi ilan eden anlayışı kınıyorum.

Milli Sınırlar, Misak-ı Milli anlayışını bu ülkenin vatandaşlarının zihnine kazıyan kitle, işlerine gelmediği için Batum, Kerkük, Musul vs. konusunu pek açmazlar, İsmet Paşa’nın veliahtları için bu topraklar teferruattır. Ancak aynı veliahtlar, Süleyman Şah üzerinden “vatan elden gidiyor” muhabbeti yapmaktan da geri durmazlar. Sorsak mutlaka bir cevapları vardır; “O zamanın şartları öyle gerektiriyordu.”

Kaydı biraz geri saralım; geçtiğimiz haftalarda Osmanlıca Türkçesi’nin aslında Türkçe olduğunu da bilmiyor olan aynı kitle, Osmanlıca Türkçesi derslerine karşı değil miydi?

Tüm varlığı boyunca, Osmanlı’ya mütemadiyen karşı olan ve hakaret eden kitlenin, Osmanlı İmparatorluğunun kurucusu Osman Gazi’nin dedesi Süleyman Şah neyi olur? Olsa olsa düşmanı olur? Neden mi, anlatayım:

Dün BBC, CNN, Paralel taife işbirliği ile bu ülkeye savaş açmış emperyalist üst aklın maşası olarak bu ülkede, Mısır’daki Sisi örneğinin birebir aynısı Ekmeleddin İhsanoğlu’nu aday gösterip, bu ülkeyi sömürü alanına çevirmek isteyenler bunlardı da o yüzden.

Mevzu, Süleyman Şah değil, toprak, karakol denilebilir… O halde soralım:

Esed gibi bu ülkeye düşman bir diktatörün bu ülkedeki avukatı ulusalcılara mı kaldı bu ülkenin toprağını korumak?

Kamusal güvenliği öngören, üzerinde tartışmamız gereken, iç güvenlik yasasına karşı Meclis’i kilitleyen, sokaklarda terör estirilmesini savunanlara mı kaldı bu ülkenin toprağını korumak?

Bu ülkenin cumhurbaşkanını, başbakanını dinleyen ve Alman istihbaratına ulaştıran Paralellere mi; yoksa onlarla iş birliği içine giren milliyetçi ve ulusalcılara mı kaldı bu ülkenin toprağını korumak?

Orta Dünya’daki devrimleri karşı devrime çeviren, “Uluslararası 28 Şubat ruhuyla” Türkiye’yi de Gezi kalkışması kumpasıyla kendi emirlerindeki bir hükümete teslim etmek için bu ülkeyi yakan yabancı aklın, yerli işbirlikçilerine mi kaldı bu ülkenin toprağını korumak?

Cevap zahmetine gerek yok, sorular retorik…

Bu kitlelerin her vakit Türkiye için var olduklarını iddia ettikleri halde, Türkiye’ye karşı çalıştıklarını defalarca tecrübe ettik. Bu ülkeyi bütüncül bir şekilde ilgilendiren başarılı bir operasyonu sırf hükümet karşıtlığını nedeniyle eleştirmek, bu ülkenin evlatlarının canını hiçe saymak, bu acıklı muhalif kitle için bir büyük utanç.

Toprak insan için; insan toprak için var. Ne toprak, ne de insan birbirinin muadili olabilecek şeyler değiller, ikisi birbiri için var, toprak için insanımızdan; insan için toprağımızdan geçemeyiz. Çelişki gibi görünmesin; ikisini de korumak boynumuzun borcu diyorum. Gün gelir insan için toprağı; gün gelir toprak için insanı seçeriz, haydi artık aklınızı başınıza toplayın.

Yenişafak