Sesli Makale

30 Ekim 2015

Ak Parti hükümeti Türkiye'de iktidar olana kadar, Türkiyeliler kötüye giden ekonomik duruma, ihlâl edilmiş hak ve özgürlükler gerçeğine, artan dış borçlara, ülkenin ortak sermayesinin yalnızca bazı kesimlere peşkeş çekilmesine, istikrarsızlığın artık kader olduğuna inanmış bir şekilde yaşamaya alışmıştı.

2002 yılında Ak Parti'nin iktidar olmasıyla birlikte başlayan süreçte, bu ülkede yaşayan herkese hak ettikleri ve muhtaç oldukları refah seviyesi sağlanmaya çalışıldı. Ancak “maddi ve manevi tüm sermayeyi” yalnızca kendine has kılmak isteyen rant odakları bunu herkesle paylaşmak istemediğinden, sanki bu ülkede hiç yaşamamışız gibi, geçmişte neler yaşandığını bilmiyormuşuz gibi, geçmişi unutmuşuz gibi Ak Parti'nin iyileştirmelerini inkâr etme ve hatta bu hareketi engelleme, darbe ile yıkma yoluna gittiler.

O halde o dönemi bilmeyen gençliğe anlatayım, unutan orta yaş ve üstüne hatırlatayım.

Ak Parti iktidar olmadan önce Türkiye Cumhuriyeti Devlet'i, finans kurumlarından Dünya Bankası (International Bank), IMF (International Monetary Fund)gibi kurumlardan çok yüksek faizlerle, dolar bazında %15 civarında faizle ve en fazla dokuz ay vadeyle kredi alabiliyordu. Şimdi ise çok düşük faizle, 8-10 yıla varan vadelerle kredi alınıyor, borçlanılıyor. Örneğin, o dönemde dışarıdan Türkiye'ye 100 milyon dolar getirip, bunu Türk lirasına çevirip, herhangi bir bankaya yatırıp Türk lirası bazında yıllık %90 ila %120 arası faiz alıp sonra parasını yeniden dolara çevirip, inanılmaz bir kâr sağlayarak ülkesine dönebiliyordu. Hani “Ülkeyi sattılar!” diyorlar ya aslında bu ülkenin parası, asıl o dönem yabancılara peşkeş çekiliyordu.

Ak Parti iktidar olmadan evvel, MHP'nin de içinde bulunduğu Devlet Bahçeli'nin başbakan yardımcısı olduğu 1998-2001 arası dönemde 21 bankanın içi boşaltıldı. Tam 62 milyar dolar buhar oldu. Hani “ayakkabı kutuları” diyorlar ya, hani Devlet Bahçeli “17/25 Aralık'ı seçim yatırımı yapıyor ya, aynı Bahçeli, 62 milyar dolar hiç edildiğinde, Bülent Ecevit'in yanında elleri önünde, ceketinin düğmesi ilikli saygıyla oturuyor sesini çıkartamıyordu.

Yine aynı dönemde 1999 yılında, Gölcük depremi yaşandı. Ve deprem çok acı bir şekilde hükümetin derdine derman oldu. Dönemin maliye bakanının ifadesiyle aktarayım: “Eğer deprem için toplanan yardım paraları olmasaydı, devlet bu ay memur maaşlarını ödeyemeyecekti.” Hani “ekonomi kötüye gidiyor” diyorlar ya, oysa memurun maaşının neredeyse ödenemeyecek olduğu günlerin mimarı kendileriydi.

Ve nihayetinde 2001 yılında, dönemin Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer ile dönemin Başbakanı Bülent Ecevit arasındaki anayasa tartışması sonucunda Cumhurbaşkanı'nın, Ecevit'e anayasa kitapçığını fırlatmasıyla neredeyse devlet iflas ediyordu. Aynı gecenin sabahında dolar 600 liradan, 950 liraya fırladı, borsa 20 binlerden, 6 binlere düştü. Ve dikkat; dünya tarihinde görülmemiş bir şekilde yıllık faizler gecelik %7500'e fırladı. Yani ertesi gün bankaya parası olup da 100 milyar lira yatıran 24 saat sonra 120 milyar lira alabildi. Bunun üzerine Bülent Ecevit Bakanlar Kurulu'nu topladı, Devlet Bahçeli yine ceketinin düğmeleri ilikli saygı duruşunda bekliyordu. Bülent Ecevit iflas eden Türkiye Cumhuriyeti Devleti'ne bir kurtarıcı olarak gördüğü Dünya Bankası Başkan Yardımcısı Kemâl Derviş'i çağırdı. Sonrası mâlum… Kemâl Derviş, IMF'in bütün şartlarını hükümete dikte ettirerek görevi üstlendi. Yani, Kemâl Derviş, IMF adına Türkiye ekonomisini yönetmeye başladı. Bu anlaşmaya göre; IMF, hükümetin bu şartlara uyup uymadığını kontrol etmek amaçlı her 6 ayda bir dönemin IMF Türkiye Masası Şefi İtalyan Carlo Coterelli'yi Türkiye'ye yollayarak, Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin ekonomik alanda atacağı her adımı, tabiri caizse kuruşumuzu dahi nereye vereceğimizi kontrol ettiriyordu. Ve bu durumdan biz ancak 2012 yılında, Recep Tayyip Erdoğan'ın liderliğindeki Ak Parti hükümeti dönenimde kurtulabildik. Ak Parti'nin istikrar dediği dönemle ciddiyetsiz ve sarkastik bir üslupla dalga geçenler, “Tam bağımsızlık” dediğimizde utanmadan sırıtanların kızmayan yüzlerine yüzlerine söylüyorum bunları.

Evet, bunlarla birlikte Ak Parti döneminde kamunun nominal/rakamsal olarak dış borçları arttı ancak milli gelire oranla bakıldığı zaman yine o dönemlerde %72 olan kamu borcu, bugün %30'lara gerilemiş durumda.

Dış ticaret (yani ithalat ve ihracatın toplamı) o dönemde 70 milyar dolar iken, bugün 400 milyar dolara yaklaştı.

Bu bahsettiklerim yalnızca ekonomik gelişmeler, Kürt Meselesi başlığında hak ve özgürlükler, vatandaşın toplu taşımadan sağlık hizmetine kadar aldığı hizmet ve bunun gibi birçok iyileştirmeyi yazmaya kalksam bunları köşe yazısına sığdırmam mümkün olmazdı.

1 Kasım 2015 seçimleri öncesine baktığımızda Ahmet Davutoğlu önderliğindeki Ak Parti hükümetinin en çok yatırımı gençlere yaptığını görüyoruz. İş kurmak isteyen gençlere 50 bin liraya kadar destek. İlk kez iş bulanların 1 yıllık maaşı devletten. Lise mezunu gençlerin 2 yıl boyunca genel sağlık sigortalarını sağlanacak. Evlenmek isteyenlere çeyiz hesabı çalışması başlatılacak. Daha neler neler…

Bunlar hangi gençler, bu gençler eski Türkiye'yi bilmeyen, Yeni Türkiye'nin çocuğu olan gençler. Bugün devletten 330 Türk lirası burs alabilen, çok iyi şartlarda yurt hizmetlerinden faydalanabilen gençler. Ancak Ak Parti öncesinde kendileri gibi öğrenci olan ablaları ve ağabeyleri, üniversite öğrencisiyken bugünün parasıyla ancak 90 lira devlet bursu alabiliyordu. Her zaman sıcak suyun bulunmadığı, 30 kişinin bir banyoyu kullandığı, mahremiyetin ve hijyenin olmadığı, yerleri mozaik taş döşeli, küf kokulu demir ranzaların olduğu yurtlarda ikâmet ediyordu. Bahsettiğim hizmetlerin hepsi bu ülkenin geleceği olan Türkiyeli gençler için yapıldı. Bundan sonra sadece bakmak ve görmek gerekiyor.

Şimdi eğer size hâlâ “Eski Türkiye'yi” savunmaya kalkan, “Yeni Türkiye'yi” inkâr etmeye kalkan olursa, bu yazıyı yüzlerine nezaketle çarpın.

Yenişafak