Sesli Makale

Batılı akbabalar, Ukrayna'nın leşinden geriye kalanlardan kimin ne elde edeceğine şimdiden karar veriyor.

Rusya'nın Doğu Ukrayna halkını kurtarmak için taarruzuna başlamasının üzerinden yaklaşık beş ay geçti. Başlangıçta, Batı'dan Ukrayna'ya  muazzam bir sevgi ve şefkat vardı.  Soykırımcı Kovid suç ortaklığından çıkan Ana akım medya, ‘şefkat yağmasında’ vitesi bir hayli yükseltmişti.

Putin’i yeni Hitler ilan edip Rus fobisini yaydılar.

Ukrayna bayrakları görünüşte her yerdeydi ve mavi ve sarı günün modası oldu.

Batılı liderler, Rusya'yı kınamak ve Ukrayna halkına olan sonsuz sevgilerini ve desteklerini ilan etmek için birbirlerini yiyorlardı.

Tabii bu Ukraynalılar, Doğu Ukrayna’da sekiz yıldır bombalanan, Rusça konuşan Ukrayna halkı değildi.

 

Bu seçici şefkat, Batılı kukla politikacılar için Covid sonrası onları zaten geniş çapta hor gören bir seçmen için güçlü görünmeye çalışmak için büyük bir fırsattı.

 

Bu Batı aşkı ne yazık ki Küreselciler için çok kısaydı, Rusya'yı bir saldırıya kışkırtmak için sekiz yıl harcamışlardı.

 

Batılı hükümetler Zelenskiy'e desteklerini ilan etmeye devam ederken, Batı halkları bu işten çabucak soğudular. Belki de bir kez daha kendilerine yalan söylendiğinin ve çatışmanın Şubat ayında başlamadığını, aslında sekiz yıldır devam ettiğinin anlaşılmasıydı.

Ya da belki de Ukrayna'nın aslında bir demokrasisi olmadığı, demokrasiyi bastıran şiddetli baskıcı bir rejim olduğu öğrenmeleriydi.

Ne yazık ki, büyük olasılıkla savaşın bedelini kimin ödeyeceğini yeni anlamaya başladılar.

 

Avrupa yakında uzun ve soğuk bir kış geçirecek. Gıda ve enerji kıtlığı ile kontrol edilemeyen enflasyon, eve savaşın gerçek maliyeti gerçeğini getirecek. 1945'ten bu yana büyük ölçüde kesintisiz barış ve göreceli rahatlık yaşayan bir kıtayı sert bir şekilde sarsılacak.

 

Ukrayna'nın ilk sevgililerinin en “erdemli”leri bile duruşlarını yeniden gözden geçiriyor.

Rusya'nın savaşı kazandığı ve Ukrayna ordusunun imkansız bir konumda olduğu gibi kaçınılmaz bir sonuca varan Batılı liderlerin çoğu da dahil.

 

Genelde birbirlerinden hoşlanmayan AB üyesi ülkeler arasında çatlaklar ortaya çıkıyor. Politikacılar yakında neden Rusya ile savaştıklarına ve neden ateşleri olmadığına dair cevaplar isteyecek vatandaşlara cevap vermek zorunda kalacaklar. 

 

AB, ABD, İngiltere, Japonya ve Güney Kore'den temsilciler, alaycı bir şekilde adlandırılan “Ukrayna Kurtarma Konferansı”nı görüşmek üzere Temmuz ayı başlarında İsviçre'de bir araya geldi. Daha dürüst olmak gerekirse bu toplantının başlığı, “Neden olduğumuz yıkımdan nasıl faydalanabiliriz” olurdu.

 

Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından Rusya'ya dayatılan Neo-liberal şok tedavisinin aynısı, tam olarak savaş sonrası Ukrayna için planlanan şeydir. Devlet sektörü varlıklarının özelleştirilmesi, iş kanunlarında reform, toprak reformu ve Ukrayna arazilerinin ve varlıklarının yabancı yatırımcılara satışı şu an planan şeyler.

Bu toplantılarda herhangi bir yeniden inşa hakkında tartışma yok ya da çok az. Tüm konuşamalar ganimetlerle ilgili.

 

Batı, Ukrayna'yı kendi çıkarları için AB'nin sıcak kucağına kabul etmek istiyor. Bu, bir zamanlar sağlam bir ekonominin temellerinden çoktan sıyrılmış bir ülke için belirsiz bir geleceğe işaret ediyor.

 

Birçok Ukraynalı Rusya'ya bakarak daha iyi bir gelecek görüyor. Rusya'nın çatışma sonrası doğu Ukrayna'nın yönetimini elinde tutacağı anlaşılıyor. Rusya, savaşın harap ettiği bu bölgeleri yeniden inşa etmek ve geliştirmek için şüphesiz yatırım yapacaktır. 

Putin bunu başından beri anladı. Bundan dolayı Rus kuvvetleri altyapıya gereksiz zarar vermemeye ve sivil can kayıplarına karşı dikkatli davrandı. Peki Putin'in savaş sonrası yönetimi ne kadar uzayacak?

 

Asıl mesele Rusya’nın, çizgilerin nereye çekileceğini bilmeleridir. Başlangıçta Putin'in belirttiği strateji, Donetsk ve Luhansk’taki vatandaşların korunması ve Ukrayna'nın Nazilerden arındırılmasıydı.

Ancak bu hedefler değişti, Ukrayna'nın doğu ve batı arasında bölünmesi Rusya'ya uygun olmadı. Ortak ilgi alanlarına sahip dostça bir komşuya sahip olmak, Rusya’nın en çok isteyeceği şeydi.

Eğer Batı Ukrayna, Batının eline geçerse son derece uzun soluklu çatışmalar olacaktır.

 

Ama Kiev hükümetinin düştüğü ve kaçtığı bir senaryoda var tabi. Bu senaryoya göre açık ve serbest seçimler yapılır ve Ukrayna halkı hangi yönde çıkarlarına en iyi şekilde hizmet edileceğine karar verir. Bu senaryoda batının müdahelesi olmayacak. Bu seçimi ve geleceği yalnızca Rusya garanti edebilir. 

Eğer Ukrayna halkı batıyı istemeyip Rusya’ya dönerse, eminim Putin özgür ve demokratik bir Ukrayna’yı eski dostları olarak kabul edecektir.

 

Ukrayna hükümetinin 2014'te yaptığı buydu, Maidan darbesini yani demokratik olarak seçilmiş Yanukoviç'i Batılı bir Kukla ile değiştirmeye teşvik eden şey buydu. Yanukoviç, IMF teklifini veya şartlarını beğenmediğine karar vermiş ve bunun yerine Moskova ile daha iyi bir “bağlantısız” anlaşma ayarlamıştı. Bu, şu anki savaşın aslında başladığı zamandır. Belki bu şekilde de bitebilir.

 

Putin, Rusya'yı Batılı Neo-liberal akbabalardan kurtardı, Neo-liberalizmin üç milyondan fazla Rus'u öldürdüğünü belirtti. Bolluk diyarında insanlar açlıktan öldü. Aynı şeyin Ukrayna'da da yaşanması Rusya'nın çıkarına değil. Batı, Rusya'nın yağmalanmasını durdurduğu için Putin'i asla affetmedi, ondan nefret ettiler. Batıya karşı bunu tekrar yaparak Ukrayna'yı da kurtarabilir.

Ama Ukrayna halkı batıya kanarsa işler daha da vahimleşir. 1945'te Berlin'in düşmesinden hemen önce, Batılı ve Rus güçlerinin yaklaşmasıyla, kapana kısılan Berlinliler kaderlerine boyun eğmişlerdi. Ancak ortalıkta “savaşın tadını çıkarın, çünkü barış korkunç olacak” diye bir şaka vardı. Savaş bölgesinden uzakta olacak kadar şanslı olan Ukraynalılar, bu batıya kanmamalı. 

Çünkü Batı kendi yolunu bulursa, barış gerçekten korkunç olacaktır.

 

Selametle..

seslimakale.com.tr