Sesli Makale

Parti kademelerinde yer alanlar mutlaka biliyordur, bazı isimlerin genel başkanlığa adaylıklarını koyduğunu işitenleriniz de herhalde olmuştur; ancak kamuoyunun genelinin bu önemli bilgiden mahrum olduğunu düşünmem için yine de pek çok sebep bulunuyor.

Sistem değişecek ve CHP daha da etkisizleşebilecek

Ülke açısından CHP’nin tam da bu zamanda yapacağı kurultayın hayati önemi var oysa.

Önümüzdeki 22 ay içerisinde Türkiye’de üç seçim yapılacak ve her şey iktidar partisinin beklentileri istikametinde gelişirse, bu durumdan en fazla CHP etkilenecek.

Sürecin sonunda muhalefet bütünüyle işlevsiz hale gelebilir ve CHP’nin varlığı ile yokluğu arasında bir fark kalmayabilir.

‘Başkanlık sistemi’ne tam anlamıyla geçilmesi böyle bir sonuç doğurma potansiyelini içinde barındırıyor.

Hep bilinen ve söyleneni bir kez daha tekrarlamakta yarar görüyorum: Rejimi ne olursa olsun her ülkede iktidar ve en azından bir iktidar partisi bulunur, yalnız demokrasilerde muhalefet partileri vardır.

Türkiye 2019’da yapılması beklenen seçimlerle başkanlık sistemine geçtiğinde muhalefete daha fazla ihtiyaç olacaktır.

Daha güçlü ve gelecekle ilgili umut aşılayıcı bir muhalefete…

16 Nisan 2017 tarihinde yapılan referandumda geçerli oyu alan anayasa değişiklikleri, gelecek yılın Kasım ayında yapılması beklenen cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimleriyle birlikte bütünüyle uygulamaya konulacak.

Meclis’in etkisinin daha da azalacağı, denge ve denetlemenin neredeyse imkânsız hale geleceği bir döneme girilecek.

AK Parti ile MHP arasında referandum öncesinde başlayan yakınlaşma güçlü bir seçim ittifakı doğuracağa benziyor; katılanların parti amblemlerini koruyarak girecekleri, ayrı ayrı oy aldıkları halde oylarının birlikte sayılarak Meclis’e yansıyacağı bir ittifak olacak bu.

Hiç değilse beklenti bu yönde.

İktidar partisinin son (1 Kasım 2015) seçimindeki oyu yüzde 50’ye yakındı (yüzde 49,5), MHP’den de gelecek oylarla tarihi bir rekoru yakalayabilir ittifak cephesi.

Bugün bile sesini duyuramayan CHP öyle bir ortamda bütünüyle gündem-dışı kalabilir.

DSP iktidar olabildi, CHP ise…

CHP’yi böyle bir gündem-dışılığa müstehak görebilirsiniz.

Artık tarih olmuş geçmişiyle tam hesaplaşamamış, üzerindeki bagajları bugün bile iftiharla taşıyan bir parti olarak kendisini kısır bir döngüye ve asla iktidar olamayacağı bir oy oranına mahkum etmiş bir parti görüntüsünde CHP.

Vaktiyle genel başkanlığını yapmış, 1960’tan bugüne kadar CHP’ye en fazla oyu kazandırmış Bülent Ecevit’in, 12 Eylül (1980) darbesinden sonra CHP’yi diriltip “Nerede kalmıştık?”sorusu eşliğinde yola devam etmek yerine, yepyeni parti kurmasını bile değerlendirememiş insanları bağrında barındırıyor.

Ecevit yeni partisiyle (DSP) iktidar oldu, başbakanlık yaptı, CHP ise –kısa sürmüş bir dönem dışında– bir türlü iktidar olamıyor.. ve bunun sebebini de tam olarak değerlendiremiyor…

Sebep kişilerde aranıyor.

Deniz Baykal olarak görüldü sebep, şimdi de pek çoklarına göre sebep Kemal Kılıçdaroğlu…

Olağan kurultayda, daha şimdiden, yeterli destek imzası bulabilirlerse Kılıçdaroğlu’nun karşısına en az üç rakip çıkacağı anlaşılıyor.

Genel başkanlığa adaylık koyabilmek için kurultay delegelerinin yüzde 10’nun imzasını almak, CHP tüzüğüne göre, bir zorunluluk…

Hayati önemdeki bir dönemde yapılacak kurultayına CHP dört genel başkan adayıyla girecek gibi.

Adaylar var, fakat CHP’nin makûs talihini değiştirme umudu verecek bir program henüz ortada yok.

“Partiyi daha sola yerleştirelim” veya “Halka daha şirin görünmeyi getirecek popüler bir dil benimseyelim” gibi genel-geçer yaklaşımlar CHP-içi tartışma gündemini belirliyor.

Ülkenin en büyük kentindeki parti örgütünün başına yeni seçilen kişinin kamuya açık mesajlarını, onu seçen taban da ona yol açan tavan da içselleştirip savunamıyor.

Dahası, o konuda ne yapacaklarını da bilemiyor CHP’liler…

Genel başkanlık hevesi taşıyanlar ve bunu duyurmak için çıkış yapanlar da olmasa ülkenin ikinci büyük partisinin bu hafta sonu kurultayı olduğunu kimsenin ruhu duymayacaktı.

Oysa CHP, bu kurultayını, daha geniş kitlelere ulaşmak için bir vesile olarak kullanabilir, ülkenin kısır tartışma ortamına global bir boyut taşıyarak umut tazeleyebilir ve kendi tabanından başlayarak ülkenin bütününe “İyi ki CHP var” dedirtecek bir çıkış yolu arayışına girebilirdi.

‘İktidarın muhalefeti’ görüntüsünde bugün CHP ve galiba kurultay sonrasında da öyle kalmayı sürdürecek.

AK Parti –MHP ile birlikte– iktidar olmaya, CHP de Meclis’te muhalefete ayrılan koltukları işgal etmeye devam edecek…

Kaderine razı bir parti CHP.

fehmikoru.com
30 Ocak 2018