Sesli Makale

11 Mayıs 2015

AVRUPA’da yaşayan vatandaşlarımız oy kullanmaya başladılar bile. Sonra kopartacağı gürültünün sesleri bugünden alınabilen kritik bir seçim olduğuna göre, ne beklersiniz? Gurbetteki seçmenlerin daha ilk günden sandık başına koşmasını, değil mi?

Hayır öyle olmamış. İlk hafta sonu, gurbetteki seçmenlerin yalnızca yüzde 1’i oy kullanmış...

Ya bu heyecan eksikliği ülke içindeki seçmende de varsa?

Seçime katılımın azlığı en fazla hangi partinin işine yarar, hiç düşündünüz mü? Uzmanlara göre, yüzde 10 barajı yüzünden zorlanan HDP’nin işine yarıyor en fazla... Her 1 milyon fazla seçmen, HDP’nin fazladan 100 bin oy almasını gerektiriyor çünkü.

“Uzmanlar” bu defa tedirgin. Özellikle İsrail ve İngiltere seçimlerinde kamuoyu araştırması yapan şirketler büyük çapta yanıldıkları için... Her iki seçim öncesinde yapılan anketlerden “koalisyon” beklentisi sonucu çıkmıştı; oysa seçmenler İsrail’de Netanyahu’nun, İngiltere’de de Cameron’un başbakanlıkta kalması yolunda oy kullandı.

İngiltere’de Liberal Demokratların lideri Paddy Ashdown şapkasını yemek zorunda bırakıldı. Oy kullanıldığı gün yapılan tahminlerde partisinin 10 milletvekili daha az çıkaracağı beklentisi ortaya atıldığında, Ashdown, anketlerde partisinin başarılı göründüğünden hareketle, “Öyle çıksın, şapkamı yerim” demişti.

Sosyal medya saldırısıyla Liberal Demokrat lidere sanal şapkası yedirildi.

Bizde de, araştırma şirketleri, son iki seçimden, genellikle yara alarak çıkmışlardı.

“Neden yanıldı anketler acaba?” sorusuna verilen cevaplar muhtelif. Kimi, seçmenin anketçilere yalan söylediği kanaatinde; kimi “Seçmen kesin kararını sona saklıyor, önceki cevaplarını sandık başında değiştiriyor” diyor. En fazla tutulan gerekçe ise araştırma şirketlerinin kullandığı geleneksel yöntemlerin bugünün seçmen davranışlarını kavramaya yetmediği...

Merak bu ya, acaba bizde aynı araştırmaları yapan şirketlerden bu seçimden yüzü ak çıkan olacak mı?

Amerikalılara verilen 2 Türkiye raporu

CSIS, Washington’da raporları dikkate alınan kuruluşlardandır. CSIS’in Bülent Aliriza’nın yönettiği Türkiye masası, geçtiğimiz günlerde, iki önemli konuda kısa raporlar yayımladı. İlki “Ermeni sorunu ışığında Türkiye- ABD ilişkileri” başlığını taşıyor; diğeri ise “Türk ekonomisi” üzerine bir değerlendirme...

Geçmişte Reagan gibi başkanlar, Gates, Rice gibi etkili bakanlar, Temsilciler Meclisi kararları, “1915 olayı” için “soykırım” sözcüğünü kullanmıştı. Barack Obama da, başkan seçilmeden önce, Amerika’da yaşayan güçlü Ermeni lobisine şirin gözükmek için o sözcüğü kullanmış, Beyaz Saray’a taşınırsa kullanmaya devam edeceği sözünü vermişti.

Şimdilerde ülkesini BM’de temsil eden Samantha Power, Pulitzer ödülü kazandığı “soykırım” konulu kitabının ilk bölümünü “1915 olayı”na ayırmıştı. Obama’nın kulak verdiği en önemli kişilerdendir Power...

Buna rağmen, Obama, bu yıl da “Soykırım” demedi 24 Nisan’da yayımladığı mektubunda...

“Neden?” sorusuna “IŞİD’e karşı savaşta daha büyük destek beklenen hayati önemdeki bir müttefiki üzmemek için” gerekçesini açıklayan raporun son cümlesini aktarayım: “Bakalım” diyor raporun yazarları Bülent Aliriza ile Camilla Wuensh: “Obama’nın bu önemli jestine, IŞİD’e karşı savaşta işbirliği beklenen Ankara nasıl bir karşılık verecek?”

Aliriza ve Craig Bonfield imzasını taşıyan “Türk ekonomisi: Geçici bir kriz mi?” başlıklı ikinci rapor, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Türk ekonomisi son 3 yıldır patinaj yapıyor” cümlesine duyulan şaşkınlığı aktarmakla başlıyor.

AKP’nin 13 yıllık iktidarı boyunca ekonomide yaşanan olumlu-olumsuz gelişmelere değinildikten, bu arada halen etkisini gösteren TL’deki değer kaybına işaret edildikten sonra, söz seçime getiriliyor...

En son cümlesi şu raporun: “Şurasını unutmamak gerekir ki, AKP’nin hep yukarıya doğru tırmanan oyları bir kez duraksamıştı; o da global ekonomik krizin etkisiyle yaşanan çalkantı yüzünden 2009 yerel seçiminde.”

O seçimde AK Parti oyları yüzde 38.8’de kalmıştı.

Bir şey mi demek isteniyor, bilmiyorum.

Habertürk