Sesli Makale

KARTAL Pendik taraflarında özel bir lise… Öğrenciler sabah okula gelince telefonlarını idareye teslim ediyorlar… Akşam giderken geri alıyorlar…

Başka türlü başa çıkılamamış…  Telefon bir cihaz, bir ihtiyaç olmaktan çıktı; bağımlılık, hastalık, statü, fetişizm, çılgınlık halini aldı.

Ah bu devirde bir Ziya Paşa olsaydı da, telefon hastalarını tenkit ve terzil etseydi.

Türkiye şimdiye kadar cep     telefonu cihazlarına ve konuşmalarına kimbilir ne kadar para harcamıştır?

Suriçi İstanbul’unda neredeyse adım başında bir telefon dükkanı var.

Adam acından ölecek, eline bir öğünlük yemek parası geçiyor, bunu telefona yatırıyor. Aç ölebilir ama telefonsuz ölmesin.

Telefona ihtiyacı olanlar elbette alacak, konuşacak ama her şeyin bir sınırı var.

Güney Kore gibi cep telefonları üretip dünyaya ihraç edemeyen Türkiye, telefon konusunda ipin ucunu kaçırmış vaziyettedir.

Kaç sene olmuştu, gazeteler yazmıştı… Herif uçağa binmiş, telefonla konuşmak yasak. Aldırmamış, telefonu açmış konuşuyor. Aman etmeyin uçağa zarar verir, düşebiliriz demişler, bizimki ise ben konuşurum diye diretmiş…

İçki bulamayınca delirium tremens krizine girip ağzı köpürüp kendini kaybedip yerlerde debelenen sarhoşlar gibi… Eroin bulamayınca sağa sola saldıranlar gibi…

Bütün camilerde, cep telefonunuzu kapatın, huzurla ibadet edelim levhaları var, yine de çalıyor şu meret cihazlar.

On yaşında çocuklar telefonlu… 

Yeterli akıl yok, yeterinden fazla telefon var…

Üç yüz yirmi milyon nüfuslu ABD’nin en akıllı üç beş  adamından biri, iki milyar dolar serveti olan ama telefonu olmayan Bill Gross’tur. 

Biraz akıl ve hikmet vardı, cep telefonları ile onların da yüzde doksanı uçup gitti.

Bana günde kaç saat telefonuyla görüştüğünü söyle, neler görüştüğünü de bildir, ben senin nasıl bir insan olduğunu söylerim.

Cep telefonu bir ihtiyaç mı?.. Olabilir… İhtiyaç ise ihtiyacın kadar konuş.

İhtiyaç dışı pahalı cihazlar ve konuşmalar israftır. Para israfı, vakit israfı, ömür israfı…

İlim, irfan, kültür, sanat, düşünce, mantık, bilgelik  yok… Cep telefonu üç bin liralık… Zavallı insan.

Cep telefonu bin liralık, kalemi (o da varsa) bir liralık… Dengesiz adam.

Cep telefonunu kayb etmiş, yılan gibi kıvranarak kriz geçiriyor…  Vah  zavallı!..

Samimî olmadığı bir büyüğünü ziyarete gidiyor, konuşma esnasında ansızın telefonu çalıyor, konuşmayı hemen kesiyor, cihazı çıkarıp konuşuyor... Terbiyesiz, görgüsüz, kaba ve küstah!..

Yüz yılda bir güneşte dehşetli manyetik fırtınalar oluyor, elektrikler kesiliyor, cihazlar çalışmıyor.  Böyle bir şey olduğunda  telefon hastaları perişan ve berbat olacaktır. Olurlarsa olsunlar, onlara acımam.

Diyanet, telefon bağımlılığı ve deliliği aleyhinde niçin hutbe okutmuyor?

Eskiden karikatüristler, deli resmi çizerken başına kocaman bir huni, boynuna da bir çalar saat koyarlardı. Yeni delilerin boynuna pahalı telefonlar asmak lazım.

Delidir, ne yapsa yeridir. Vır vır zır zır dır dır lüzumsuz ve boş yere konuşur da konuşur.

Zilli uygarlık aleti!..

Vahdet
7 Şubat 2016