Sesli Makale

9 Nisan 2015

Bir televizyon programında, Barış Yarkadaş tarafından “yandaşlıkla” suçlanmıştım... “Siz yandaş yazarlar gibi” bir cümle kurmuştu yanlış hatırlamıyorsam. 

Bunu müseccel bir CHP üyesi olan, başka da bir vasfı bulunmayan biri söylüyor, dikkatinizi çekerim: “Siz yandaş yazarlar...”

Pozisyonunu (CHP üyeliğini) hatırlatmıştım. Gülüşmüştük, filan...

Bizim kifayetsiz öğretim üyesi Koray Çalışkan da çok seviyor “yandaş” nitelemesini. Çok sık kullanıyor...

Bir partiye yandaş bulunduğunu, bırakın yandaşlığı, o partinin ileri gelenlerine danışmanlık yaptığını ve (Emin Çölaşan’ın sıklıkla kullandığı ifadeyle söylersek) cukkayı doldurduğunu ise hiç hatırlamıyor. Hatırlamak istemiyor

Çünkü, CHP’yi savunmak, CHP’ye oy dilenmek, göğsünü gere gere CHP’li olduğunu söylemek suç değil.

Suç olan tek pozisyon, AK Parti savunuculuğu yapmak...

Barış Yarkadaş’a şöyle bir şeyler söylediğimi hatırlıyorum: “AK Parti’ye üye değilim. Esasında hiçbir partiye üye değilim. Bugüne kadar hiçbir AK Parti kongresine gitmedim. Hiçbir toplantıya katılmadım. Hiçbir AK Parti gezisinde ve etkinliğinde boy göstermedim. Kongrelerde çoraplı ayaklarımla masaya fırlayıp ‘Yaşa, Varol Erdoğan’ diye slogan atmadım. Siyasi kanaati olan kendi halinde bir vatandaşım. Seçim zamanlarında, siyasi kanaatime uygun gördüğüm AK Parti’ye oy veriyorum. Başka da bir angajman içinde değilim. Her mecrada CHP üyeliğini ortaya dökenler yandaş olmuyor da, neden ben yandaş sayılıyorum?”

Barış Yarkadaş da, galiba, “Kamuoyu önünde deklare ettikleri sürece, gazetecilerin bu türden angajmanlara girmeleri sakıncalı bulmuyorum. Yanlış da bulmuyorum” demişti.

Durumu kurtarmıştı.

En azından kendi durumunu kurtarmıştı.

Sözüm, “bağımsızmış gibi” yapan gazetecilere ve akademisyenlere...

Biri, Koray Çalışkan... Biraz yukarıda zikrettim.

Bu arkadaşın bir de, “Mustafa Kemal cürümü” var.

Hani, Mustafa Sarıgül’ün otobüsüne binmişti de, otobüsün çevresini saran kalabalığı görünce, kendinden geçip, “İkinci Mustafa Kemal dönemi başlıyor” diye bağırmıştı ya...

Bu partiler üstü bağımsız gazeteci-akademisyene göre, Mustafa Sarıgül’ün “Mustafa”sıyla, Kemal Kılıçdaroğlu’nun “Kemal”i birleşip voltranı oluşturuyor, böylece “ikinci Mustafa Kemal dönemi” başlıyordu. Biz yandaşlar da bu başarı tablosuna bakıp kıskançlıktan kuduruyorduk.

Dün, partilerin açıkladığı aday listelerine baktım.

İktidar partisi, 5 yandaş gazeteciyi aday göstermiş...

Buna mukabil, CHP, “bağımsız isimlere” yönelmiş ve tamı tamına 14 bağımsız gazeteciyi, üstelik seçilecekleri yerden aday göstermiş...

Barış Yarkadaş var... Başat suçlaması “yandaş” olduğu halde, hiçbir zaman yandaş sayılmamış gazeteci...

Eren Erdem var...

Ki, kim olduğu, neye hizmet ettiği, kim tarafından ortalara salındığı henüz bilinmiyor. (Hemen hatırlatalım: “Memleketin en bağımsız, en vicdanlı, en tarafsız, en kılçıksız yazarı” muamelesi gören bu arkadaş, paralel yapının tapelerini ve kasetlerini yayınlamak için kurulmuş bir gazetenin “muvakkat” genel yayın yönetmeniydi. Bir ara, Maocuların gazetesinde yazdı. Dindar biri olarak pazarlıyor kendini. Bir de sağda solda, 28 Şubat sürecinde çok zulüm gördüğünü, hakkında çok davalar açıldığını anlatıyor. Bu çocuk 28 Şubat sürecinde 10 yaşında bile değildi. Hangi zulmü gördü acaba?)

Enis Berberoğlu var...

Bağımsız-bağlantısız Hürriyet gazetemizde Ankara temsilciliği ve genel yayın yönetmenliği yaptı

Çiğdem Anad var...

Tayfun Talipoğlu var...

Tuncay Özkan var...

Utku Çakırözer var...

İkinci defa aday gösterilenlerle birlikte, sayı 14’ü buluyor...

Hatta 15...

Bir zamanlar, İslamcı dergi ve gazetelerde, “İslam devrimi” diye atıp tutan Mehmet Bekaroğlu’nu da “bağımsız gazeteci” sayıyoruz.

Kemal Kılıçdaroğlu’nun kontenjan adayı olarak listeye girdi ve inşallah beklenen İslam devrimini CHP saflarında gerçekleştirecek.

Star