Kabul etmek zorundayız: Kılıçdaroğlu her defasında kendini aşıyor. Başka bir ifadeyle, nevi şahsına münhasır "çıtayı" hep daha yükseğe koyuyor.
Sanırım herkesin pes etmesini istiyor!
Mesela, "Ben Erdoğan'a benzemem, ayağınızı denk alın!.." diyerek dünyaya racon kesmesi karşısında sizi bilmem ama ben "pes" ettim.
Bir de "Kuvâyı Milliye geleneğinden geliyorum" demesi yok mu, hay Allah'ım ya!
Gerçekten pes!..
O kadar ki, ne "Dünya tir tir titremeye başladı" yollu tahfif etmek aklımın ucundan geçti, ne de "Sen Kuvâ geleneğinden değil, porno kaset geleneğinden geliyorsun; işgal ettiğin CHP Genel Başkanlığı makamını da bu geleneğe borçlusun" diyecek kadar ciddiye aldım.
Ne mi yaptım?
Kalakaldım... Bir müddet sonra da "Bunun oyuyla benim oyum bir mi?" derken kendimi yakalamadım.
İtiraf edeyim: Kendime çok üzüldüm!
Bu antidemokratik, bu jakoben tortu hangi ara bilinçaltıma yerleşmiş; kimden, hangi filozoftan etkilenmişim diye düşündüm. Carl Schmitt'e varıncaya dek hafızamı zorladım.
Bulamadım!.. Oysa hiç yabancı gelmiyordu...
En sonunda buldum: Aysun Kayacı'dan etkilenmiştim. Hani şu uzatmalı lolita.
Bulunca rahatlamak şöyle dursun öyle bir "bulantı" yaşadım ki Sartre'ın varoluşsal bulantısı öyle değil.
Nedeni ne olursa olsun Aysun Kayacı'dan "etkilenecek" seviyeye düşmemeliydim. Kendime çok kızdım! Aysun Kayacı'yla aynı zihniyetle malul anlı şanlı yazarçizerleri/akademisyenleri aklıma düşürmek, yatışmama yetmedi.
Neden sonra Kılıçdaroğlu'nun Anayasa değişikliği referandumunda oy kullanmayı unuttuğunu hatırladım ve Aysun Kayacı'dan mülhem de olsa, "Bunun oyuyla benim oyum bir mi?" demekle hepten haksız olmadığım yargısına vardım.
Bununla da kalmadım, kaptırıp gittim. "Bunun maaşı benim vergilerimle veriliyor! Haram zıkkım olsun!.." dedim.
Hemen ardından da felaket pişman oldum!.. Böyle düşünmüş olamazdım, bana ne oldu? Benim gibi düşünmeyenlerle empati kurayım derken ipin ucunu kaçırıp onlara mı benzemiştim?
Çok geçmeden nedenini buldum:
Geçen hafta TRT atamaları nedeniyle şebelek muhalif güruhun, "Bizim vergilerimizle" diye başlayıp, "Haram zıkkım olsun!" diye nihayete eren intizarlarının "etkisinde" kalmıştım.
Daha doğrusu "bilinçaltımın" azizliğine uğramıştım. "Engin Özkoç'ların maaşı da bizim vergilerimizle ödeniyor, biz ağzımızı açıyor muyuz?" şeklindeki tepkimi vakitlice dışa vurmamamın sonucuydu bu.
Böylesi "etkilere" maruz kaldığım için kendime tekrar üzüldüm.
yazının devamı
Sanırım herkesin pes etmesini istiyor!
Mesela, "Ben Erdoğan'a benzemem, ayağınızı denk alın!.." diyerek dünyaya racon kesmesi karşısında sizi bilmem ama ben "pes" ettim.
Bir de "Kuvâyı Milliye geleneğinden geliyorum" demesi yok mu, hay Allah'ım ya!
Gerçekten pes!..
O kadar ki, ne "Dünya tir tir titremeye başladı" yollu tahfif etmek aklımın ucundan geçti, ne de "Sen Kuvâ geleneğinden değil, porno kaset geleneğinden geliyorsun; işgal ettiğin CHP Genel Başkanlığı makamını da bu geleneğe borçlusun" diyecek kadar ciddiye aldım.
Ne mi yaptım?
Kalakaldım... Bir müddet sonra da "Bunun oyuyla benim oyum bir mi?" derken kendimi yakalamadım.
İtiraf edeyim: Kendime çok üzüldüm!
Bu antidemokratik, bu jakoben tortu hangi ara bilinçaltıma yerleşmiş; kimden, hangi filozoftan etkilenmişim diye düşündüm. Carl Schmitt'e varıncaya dek hafızamı zorladım.Bulamadım!.. Oysa hiç yabancı gelmiyordu...
En sonunda buldum: Aysun Kayacı'dan etkilenmiştim. Hani şu uzatmalı lolita.
Bulunca rahatlamak şöyle dursun öyle bir "bulantı" yaşadım ki Sartre'ın varoluşsal bulantısı öyle değil.
Nedeni ne olursa olsun Aysun Kayacı'dan "etkilenecek" seviyeye düşmemeliydim. Kendime çok kızdım! Aysun Kayacı'yla aynı zihniyetle malul anlı şanlı yazarçizerleri/akademisyenleri aklıma düşürmek, yatışmama yetmedi.
Neden sonra Kılıçdaroğlu'nun Anayasa değişikliği referandumunda oy kullanmayı unuttuğunu hatırladım ve Aysun Kayacı'dan mülhem de olsa, "Bunun oyuyla benim oyum bir mi?" demekle hepten haksız olmadığım yargısına vardım.
Bununla da kalmadım, kaptırıp gittim. "Bunun maaşı benim vergilerimle veriliyor! Haram zıkkım olsun!.." dedim.
Hemen ardından da felaket pişman oldum!.. Böyle düşünmüş olamazdım, bana ne oldu? Benim gibi düşünmeyenlerle empati kurayım derken ipin ucunu kaçırıp onlara mı benzemiştim?
Çok geçmeden nedenini buldum:
Geçen hafta TRT atamaları nedeniyle şebelek muhalif güruhun, "Bizim vergilerimizle" diye başlayıp, "Haram zıkkım olsun!" diye nihayete eren intizarlarının "etkisinde" kalmıştım.
Daha doğrusu "bilinçaltımın" azizliğine uğramıştım. "Engin Özkoç'ların maaşı da bizim vergilerimizle ödeniyor, biz ağzımızı açıyor muyuz?" şeklindeki tepkimi vakitlice dışa vurmamamın sonucuydu bu.
Böylesi "etkilere" maruz kaldığım için kendime tekrar üzüldüm.
yazının devamı
Hiç yorum yapılmamış
YAZARIN DİĞER MAKALELERİ Tümü
BU KATEGORİDEKİ DİĞER MAKALELER
ÖNE ÇIKANLAR Tümü
Zekeriya Say : “Yalanın bacağı” artık kırılmalı!
526 kez izlendi
Salih Tuna : Bıyık da yetmiyor
544 kez izlendi
Ergün Diler : Adidas
1472 kez izlendi
Zafer Şahin : AYM’de kimin dediği oldu?
2185 kez izlendi
EN POPÜLER GÜNÜN YAZISI
YAZARLAR
YORUM YAPIN
Yorumlarınız editörlerimiz tarafından okunup onaylandıktan sonra yayına alınacaktır.