Bunlar kaç zamandır anketler üzerinden "Erdoğan kaybediyor" diyorlar, ardından da AK Parti'yi destekleyenleri aşağılamaya çalışıyorlardı.
Kaptırıp gidenleri de, "Hesap soracağız!.. Acımayacağız!.. Gözyaşlarına bakmayacağız!.." faslına geçiyorlardı.
Cumhurbaşkanı aday adayları da pırtlak gibi arzı endam ediyordu.
Hangi birini sayayım; Bolu Belediye Başkanları Tanju Özcan'dan Cem Uzan'a kadar bir yığın insan evladı işte.
Bana sorarsanız içlerinde en enteresanı, gündeme gelmek için eline geçirdiğini tokatlayan Mustafa Sarıgül'dü. Fakat o da saman alevi gibi parlayıp anında sönüyordu. Bana öyle geliyor ki, et tokatlayan Nusret'i tokatlayabilseydi daha çok gündeme gelebilirdi.
Ama tabii Nusret tokatlanmayı kabul etmeyebilir. Gerçi "işverenlerle" her zaman anlaşmanın bir yolu vardır. Neyse...
İmamoğlu derseniz, İBB Başkanlığı'nı kazandığı günden beri gözünü cumhurbaşkanlığına dikmişti.
Son günlerde de İstanbul'da tutamıyoruz. Namazı nerede kılacağına, içkiyi nerede içmeyeceğine kadar ince ayarlanmış seçim gezilerine çıkıyor. Hatta "Eşcinsel evliliklere bizim toplumumuz henüz hazır değil" şeklindeki yazıklanmalarını artık terennüm etmiyor.
CHP İstanbul İl Başkanı Kaftancıoğlu'nun "emek hırsızı" ithamından sonra CHP'de nasibinin kalmadığının da farkında olacak ki, son kozlarını oynuyor.
"İstanbul'da tutamıyoruz" dedim ama, bunun İstanbul'a faydası mı var zararı mı emin değilim. Belki de İstanbul'da olmadığı zamanlar İstanbul'a daha fazla hizmeti dokunuyor. Bilemiyorum.
Bunların müstakbel adayları arasında görebildiğim kadarıyla en fedakârları Mansur Yavaş. Çünkü aday olmak için konuşmamaya katlanıyor. Konuşmamak zordur. Kolay olan, konuşarak rezil olmaktır. Mansur Yavaş belli ki zora talip oluyor.
Eskiden bunlar böyle değildi...
Hiç değilse iyi organize oluyorlardı. Aklına esen cumhurbaşkanı olmaya yeşillenmezdi.
Bir tek sevgili İlhan Kesici'nin adı "yanıltıcı şık" mesabesinde bir müddet dolaştırılır, sonra da gerçek adaylarını açıklarlardı.
Doğrusunu isterseniz, cumhurbaşkanı aday adaylarının çokluğu da nihayetinde anlaşılır bir şey.
Yani, "Madem Erdoğan anketlere göre her durumda açık ara kaybediyor, ben neden aday olmayayım" düşüncesiyle hareket etmeleri gayet doğal.
Her şeyden evvel hiçbir riski yok.
yazının devamı
Kaptırıp gidenleri de, "Hesap soracağız!.. Acımayacağız!.. Gözyaşlarına bakmayacağız!.." faslına geçiyorlardı.
Cumhurbaşkanı aday adayları da pırtlak gibi arzı endam ediyordu.
Hangi birini sayayım; Bolu Belediye Başkanları Tanju Özcan'dan Cem Uzan'a kadar bir yığın insan evladı işte.
Bana sorarsanız içlerinde en enteresanı, gündeme gelmek için eline geçirdiğini tokatlayan Mustafa Sarıgül'dü. Fakat o da saman alevi gibi parlayıp anında sönüyordu. Bana öyle geliyor ki, et tokatlayan Nusret'i tokatlayabilseydi daha çok gündeme gelebilirdi.
Ama tabii Nusret tokatlanmayı kabul etmeyebilir. Gerçi "işverenlerle" her zaman anlaşmanın bir yolu vardır. Neyse...İmamoğlu derseniz, İBB Başkanlığı'nı kazandığı günden beri gözünü cumhurbaşkanlığına dikmişti.
Son günlerde de İstanbul'da tutamıyoruz. Namazı nerede kılacağına, içkiyi nerede içmeyeceğine kadar ince ayarlanmış seçim gezilerine çıkıyor. Hatta "Eşcinsel evliliklere bizim toplumumuz henüz hazır değil" şeklindeki yazıklanmalarını artık terennüm etmiyor.
CHP İstanbul İl Başkanı Kaftancıoğlu'nun "emek hırsızı" ithamından sonra CHP'de nasibinin kalmadığının da farkında olacak ki, son kozlarını oynuyor.
"İstanbul'da tutamıyoruz" dedim ama, bunun İstanbul'a faydası mı var zararı mı emin değilim. Belki de İstanbul'da olmadığı zamanlar İstanbul'a daha fazla hizmeti dokunuyor. Bilemiyorum.
Bunların müstakbel adayları arasında görebildiğim kadarıyla en fedakârları Mansur Yavaş. Çünkü aday olmak için konuşmamaya katlanıyor. Konuşmamak zordur. Kolay olan, konuşarak rezil olmaktır. Mansur Yavaş belli ki zora talip oluyor.
Eskiden bunlar böyle değildi...
Hiç değilse iyi organize oluyorlardı. Aklına esen cumhurbaşkanı olmaya yeşillenmezdi.Bir tek sevgili İlhan Kesici'nin adı "yanıltıcı şık" mesabesinde bir müddet dolaştırılır, sonra da gerçek adaylarını açıklarlardı.
Doğrusunu isterseniz, cumhurbaşkanı aday adaylarının çokluğu da nihayetinde anlaşılır bir şey.
Yani, "Madem Erdoğan anketlere göre her durumda açık ara kaybediyor, ben neden aday olmayayım" düşüncesiyle hareket etmeleri gayet doğal.
Her şeyden evvel hiçbir riski yok.
yazının devamı
Hiç yorum yapılmamış
YAZARIN DİĞER MAKALELERİ Tümü
BU KATEGORİDEKİ DİĞER MAKALELER
ÖNE ÇIKANLAR Tümü
Nedim Şener : Marketlerde gıdada fahiş fiyata yasal önl...
508 kez izlendi
Ergün Diler : Şah-mat
537 kez izlendi
Ergün Diler : Kurgu war
1530 kez izlendi
Zekeriya Say : “Yalanın bacağı” artık kırılmalı!
645 kez izlendi
EN POPÜLER GÜNÜN YAZISI
YAZARLAR
YORUM YAPIN
Yorumlarınız editörlerimiz tarafından okunup onaylandıktan sonra yayına alınacaktır.