Sesli Makale

Önce ovaya indiler. Davul ve zurnalar eşliğinde.  

Halaylar çekildi, yaylalarda şölenler yapıldı. 

Hemen ardından ellerine bağlama verildi. Sipariş besteler, derken televizyonların haber programlarında kısa konserler.  

Saz çalındı, türküler söylendi, şov yapıldı.  

Tek kişi yetmeyince Grup Selocan’ı kurdular, yeni beste yaptılar: “Seni başkan yaptırmayacağız!”  

Saz arkadaşlarına imaj çalışması yaptılar, PR firmaları ile el sıkıştırdılar.  

Özünü değiştirmek imkânsız olunca, ufak makyajlar yaptılar.  

Sol tarafından yapılan makyaj aktığında, tiyatro çalışmaları denediler.  

CEO’ları oldukça profesyoneldi.  

Soğuk Savaş döneminde söz konusu CEO’lar hem ABD hem de SSCB ile çalışmışlardı.  

28 Şubat darbe sürecinde Türkiye’de aktif işler kapmışlardı. 

Yani CEO’lar aynı zamanda oldukça deneyimliydi.  

Bir dönem Çekiç Güç’e misyon ve vizyon belirlemek için atölye çalışması bile yapmışlardı. 

Kara lekeleri temizlemekle uğraşmadılar, doğal bir duruş gösterdiler. 
 
Ruh hallerini gizlemek için vücut dilini devreye soktular.  

Cihangir’de ki Beyaz Türkler’le, Beyaz Kürtleri tanıştırdılar.  

Yoğun bir propaganda dönemi, sempatik söylemler, küçük objeler, dinamik hareketler ve tam yerinde kullanılan mimiklerle ovayı kısmen sardılar.  

1 Kasım akşamı ise ellerinden sazları alındı, Kalaşnikof verildi.  

Türküler yerini ölüm marşlarına bıraktı.  

İndikleri ovadan dağa çıktılar, dağdakileri de şehirlere indirdiler. 

İpleri kaptırmışlardı.  

Kuklacı istediği yöne hareket ettirdi.  

Hendekler kuruldu, çukurlar kazıldı, Grup Selocan ve saz arkadaşları bir vesayet aracı haline getirildi. 
Figüranlar Suriye ve Irak’tan, yerel oyuncu bulamayınca keskin nişancılar Rusya’dan ihraç edildi! 
Grup Selocan ve saz arkadaşları hendekteki lejyonerlere diz çöktürüldü, yetmedi el öptürüldü.  

Hiç zor olmadı! Çünkü hiçbir vakit özgür olmamışlardı! 

İradeleri tümüyle Kandil’e, Kandil’in iradesini de tümüyle yabancı istihbarat servislerine bağladılar.  

Kuklacı tarafından belirlenen ajanda doğrultusunda kuklalar oynatılmaya devam edildi.  

“Kendinizi kapatın!”, “Acele edin!”, “Bu işi kongre sürecine kadar uzatmayın!” 

Bir talimat, iki uyarı geldiğinde şiddete sarıldılar, sırtlarını dayadıkları taşeron yapılara siper oldular, özerklik tiyatrosu için gerekli materyalleri sağladıktan sonra yeni bir perde açtılar.  

Vakit sıkıntılıydı! 

Kongre öncesi farklı aktörler devreye girebilirdi. 

Hendek tiyatrosunu bölgeden yaygınlaştırmak isteyenlere rest çekenlerin sayısı artmaktaydı. Grup Selocan’ın dağılması, saz arkadaşlarının savrulması söz konusuydu. Hendek için iş makinesi de bulunmaz olmuştu!  

Müzikal ve Tiyatro’nun izleyicisi her geçen gün azalıyor, eski Türkiye gösterilerine millet ilgi duymuyordu. Bu da kongre öncesi farklı aktörlere daha fazla alan açıyordu.  

Küresel güçlerden aldığı hedefi gerçekleştirmek için strateji oluşturup uygulayan CEO’larda paniklemişti. Millet doğru bir alanda faaliyet göstermeyen, doğru insanlarla işbirliği yapmayan, verimli çalışmayan HDP’yi terk ediyordu. Salonlar boşalıyor, tiyatro gösterileri de izlenmiyordu.  

CEO’lar sezon bitmeden son bir hamle daha deniyordu.  

Tiyatronun adı “Kapat kendini HDP“, gösterime girecek müzikalin ismi ise, “Tuzak“ oluyordu.  

Bugün
11 Ocak 2016