Sesli Makale

Altı gün. Depremin ardından sadece bu kadar zaman geçti ve biz daha gönderdikleri yardımlara teşekkür dahi edemeden normallerine dönmeye başladılar…

‘Yüzyılın Felaketi’ne uğramadan evvel Türkiye, seçim sürecinin hararetli rekabet şartları altındaydı. Genel görünüm, “aldık götürdük” havasındaki muhalefetin, kedinin kuyruğunu yakalamaya çalışması türünden sarmala yuvarlandığı, savrulduğu, yavaş, adayını seçmekten aciz ve çapı masa kadar geniş siyasetlerinin gerilediği bir konjonktürü yansıtıyordu. Hükümet ise her gün sahadaydı…

Sonra sıra dışı afet geldi ve deprem tarihinin karada yaşanmış en ağır sarsıntısı yaşandı. 110 bin km karelik alanı tarumar etti. 13,5 milyon vatandaşımızı etkiledi, kırılan fayların enerjisi Türkiye’ye yayıldı…

İçeridekileri, evrimini tamamlamamış toksik mutasyon yaratıklarını saymıyorum. Malûm, onlara, “devlet yok” demenin anlamını öğretecek defter sonra açılacak…

Ancak dışarıdakiler bambaşka…

Depremin seçime giden şartları değiştirdiğine, fırsat yarattığına inanıyorlar. Onlara göre artık ‘afet sandığı’ var ortada…

Seçim için verilen vaatlerin artık hayata geçirilemeyeceğini düşünüyorlar. Hükümetin verdiği sözleri, örneğin, EYT ve maaşların artırılmasını kastediyorlar. Sadece bu iki kalem bile AK Parti’yi anketlerde hızla yükselten etkiler yaratmıştı. Şimdi bunları depremin engelleyeceği fikrini yayıyorlar.

MUHALEFETİN ADAYI: ‘DEPREM’!..

Özellikle ekonomi ve paranın değerine ilişkin temennilerinin depremle birlikte/birleşerek büyük sonuçlar üreteceğini yazıyorlar. ‘Erdoğan’ın seçimi kazanması durumunda Türk parasının değerinin düşüş yaşayacağını” alenen yazıyorlar.

Olağanüstü felaketi yönetme biçimi de onların öncelikli takip/istismar alanında. Zımnen, Ankara’nın böylesi krizi yönetemeyeceğini, depremin hükümete yıkılacağını, hükümetin siyasi geleceğinde önemli rol oynayacağını iddia ediyorlar.

Depremin Türk dış politikasını, özellikle de Ukrayna savaşındaki rolünü, aslında Moskova ile ilişkileri demek o, etkileyeceğini dile getiriyorlar.

Bunlar daha depremin haftası dolmadan yazılıp-çizilenler. Türkiye, binaların altında kalanlardan bir ses duyma umuduyla enkaza bedenini sokarken, ‘şimdi siyaset zamanı değil, birlik-beraberlik zamanı’ derken, onlar binlerce kaybın üzerine basarak ‘yeni muhalefetlerini’ kurmaya çalışıyorlar.

Ve başlangıç bunlar. Fısıltıların zombi çığlıklarına nasıl yükseldiğini, bir kaç haftaya göreceksiniz. Dış, iç olacak…

ABD’NİN EN BÜYÜK UÇAK GEMİSİ BİZE DOĞRU ‘YAKLAŞIRKEN’…

Yaşanan afetin ardından 75’den fazla ülke Türkiye’ye destek vermeye hazır olduklarını ve taziyelerini resmen bildirdiler. Fiilen hem arama-kurtarma ekipleriyle hem de yardım malzemeleriyle acımızı paylaştılar…

İçlerinde siyasi ilişkilerimizin iyi olmadığı ülkeler de var. Yunanistan mesela; resmi ağızları da medyası da halkı da Türkiye’ye destek verdi, üzüntümüze ortak oldu. ABD de, Çin de, Rusya da yardım için vaziyet aldı.

Yani, Türkiye’nin dış yardım konusunda resmî itirazı olmadığı gibi, aramızın limonî olduğu ülkelerden uzanan eli tutmak konusunda kamuoyunun da rezervi olmadı. Kabul, teşekkür ve not ettik…

Yumuşak gücümüzün de payı var; Türkiye dünyada en çok yardım yapan ülkeler arasında birinci. Kıstas aramadan başı sıkışan herkese el uzattık.

Şimdi.. Bu kadar lafı niye ettik…

Sadece bir tek yardım hatta ihtimali Türk halkının tepkisini çekti. Gerçekleşmeden kamuoyu reddetti…

ABD Savunma Bakanlığı yani Pentagon, “Akdeniz’deki USS George HW Bush uçak gemisi muhtemel ek destek talebi için Türkiye’ye doğru hareket ediyor” açıklaması yapmıştı.

ABD’nin arama-kurtarma ve aynî yardımları hiç reaksiyon çekmedi. Sahadalar ve misafirimizler. Fakat savaş gemisi kabul görmedi. Zaten, “muhtemel destek talebi için Türkiye’ye doğru hareket etmesi” de garip. Anladığımız kadarıyla “çağıran yok”. Herhalde, “siz hele bir gelin sonrasına bakarız” diyen de –bildiğimiz kadarıyla– yok.

Açalım…

yazının devamı