Sesli Makale

Başlığa ilhamını veren olay 15 Temmuz darbe girişimini gerçekleştiren FETÖ’cü Yurtta Sulh Konseyi.

Ve Meral Akşener’in 15 Temmuz öncesinde meydan meydan “Yurtta sulh, cihanda sulh” diye dolaşıp çığırtması.

O vakit anlayamadık, “Quel alaka, ne demeye çalışıyor bu kadın?” diye sorup durduk. Ben ki anasının gözü gazeteci geçinirim, üstelik “Bunlar darbeye hazırlanıyor, elebaşı yeşil cübbeyle mesaj veriyor, Hususiler Ankara’da toplanıyor” diye yazmışım, ama yine de “Yok canım o kadar da değil, yapamazlar” diye geçirmekteyim o sıralar içimden.

Hakikaten salakmışız, boşuna söylemiyorum bunu. Adamlar açık açık yazmışlar, gözümüze soka soka söylemişler “Darbe geliyor ve biz de biliyoruz” diye.  Osman Özbek’inden, Tuncay Opçin’ine, Emre Uslu’sundan Mehmet ve Ahmet Altan kardeşlere, Şahin Alpay’ından Nazlı Ilıcak’a kadar...

Geçenlerde Cumhuriyet  gazetesi yazarı Aydın Engin’in darbe girişiminden iki gün önce “Cihanda sulh, peki barışta ne?” başlıklı yazısını(*) da görünce “Pes artık” dedim. Konduramadım ama hayat acı, kendisinin 17-25 Aralık sonrası dahi düzenlenmeye devam eden Abant toplantılarının müdavimi olduğunu hatırlayınca, bu kez “Neden olmasın” diye düşündüm açıkçası.

Aydın Engin’i geçelim. Asıl mühim olan Meral Akşener. Kendisini MHP’yi bölmeye çalıştığı tarihten bu yana yakın bir ilgiyle izliyorum. O, hesaplanmış, kurgulanmış hareketleri ve söylemleriyle belli amaçlara yönelik olarak bir yerlerden güdüleniyor.

31 Mart seçimleri öncesindeki taktiği de belli oldu.

Özeti şu:

“Yalan ve iftira at, sana kızarlarsa mağdura yat!..”

Misal, Cumhurbaşkanı’na hakaret edip iftira atayım. Yasa açık nasılsa. Yargılanırsam mağdur olur prim yaparım.

Böyle pis bir yönteme başvurduğuna göre demek ki Tarzan zor durumda. Bir süredir, sıkıştığı delikten kaçamayan fareler gibi debelenmekte olduğu izlenimini ediniyorum. İnanılmaz iftiraları son derece kolay atabilmesi de bu debelenmenin neticesi.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan onu geçtiğimiz seçimlerde muhatap almadı. İsmini bile anmadı. O kadar çırpındı, etti nafile. Bu seçimde de değişmedi aynı tutum. Ama bir yerlerden tüyo gelmiş olmalı ki “Yalan ve iftiranın dibini bulayım, nasılsa kızdırırım” çakallığıyla yola çıkardılar hanımefendiyi. O da vazifesini yerine getirip “Erdoğan Millet İttifakı'na oy verenlere terörist diyor” dedi.

Erdoğan haklı olarak bu pervasız yalana karşı çok sert tepki gösterdi. Çünkü ağzından böyle bir laf çıkmamıştı. Zaten söylemek için aklını peynir ekmekle yemiş olması gerekirdi. Cumhurbaşkanı ardından “Böyle yalanlarla iftira atmaya devam edersen yerin belli” deyince aradığını buldu. Ucuz kahramanlığın tam sırasıydı. Meydanlarda  “Beeen 28 Şubatçılardan korkmamışım, senden mi korkacağım, elinden geleni yap” diye ünlemeye başladı.

Oysa 28 Şubatçı generallerle uzlaşmayı seçmişti. At yalanı, seveyim inanmayanı hesabı.

Erdoğan’ın kendisini bu iğrenç iftira yüzünden muhatap alması üzerine baktı ekmek var, ikincisini de patlattı:

“Bakın Erdoğan FETÖ diyemiyor, Pensilvanya diyor ve ince ayar yapıyor” dedi. Evet, bu sözü FETÖ’nün kökünü kazımaya yemin etmiş bir lider için; Erdoğan için söyledi.

Yukarıda belirttiğim gibi 15 Temmuz darbe girişimini yapan FETÖ’cü “Yurtta Sulh Konseyi”nin müjdesini aylarca öncesinden meydan konuşmalarında “Yurtta suuulh, cihanda sulh” diyerek veren Meral Akşener şimdi de “Yurtta yalan, dünyada yalan” sloganına sarılmış durumda.

Ne diyeyim ki?

En iyisi kendisinin geçmiş 8 Mart Dünya Kadınlar Günü'nü kutlayayım. Maşallah, 8 Mart gecesi Taksim’deki o malum mitinge katılan kadınların taşıdığı pankartlarda yazılı sıfatları hak etmek için elinden geleni yapıyor. Büyük bir mücadele veriyor bu konuda. Esasında bana kalırsa MHP’yi ele geçirme girişimleri ve “Yurtta sulh, cihanda sulh” çığırmaları sırasında hak etmişti bu sıfatları.

Bu hak edişin bir karşılığı var şüphesiz, ödenecek mutlaka. FETÖ darbe girişiminden sonraki hesabı anladık. Muhasebe defterlerindeki kayıtları “Mal hesabı alacaklı, kasa hesabı borçlu” olarak görür gibi oluyorum.

yazının devamı