Sesli Makale

Cemal Kaşıkçı İstanbul’daki Suudi Konsolosluğu’na 2 Ekim günü girdi.

Bir daha da çıkmadı. Konsolosluk izin verdi, girilecek, aranacak, bakılacak tartışmaları arasında hemen hemen 2 hafta geçti.

Ve “Girip de çıkmayıştan” 13 gün sonra en sonunda İstanbul Emniyeti Konsolosluğa girdi ve arama, tarama, inceleme yaptı.

Bu 13 gün içinde Konsoloslukta boya, badana, döşeme ne varsa değişmiş.

Öyle diyorlar.

Beni arayan pek çok konu komşu da “Fatih Bey, olay günü ve ertesi gün Konsolosluğa çok miktarda kağıt havlu, temizlik malzemesi, çamaşır suları, deterjanlar getirildiğini gördük” diye bilgi verdi.

13 gün sonra hâlâ cinayet kanıtı bulabildilerse vallahi “Bravo” demek lazım.

Zaten bu arada Konsolos Efendi de tüymüş ülkesine.

Eğer cinayet bulguları kesin ise Konsolosluğun geri kalanı da “Persona non grata” ilan edilecektir.

Peki başka ne olur?

Ben size söyleyeyim, hiçbir şey olmaz.

Biraz bağırılır çağrılır, sonra olay kapanır gider.

Amerika Birleşik Devletleri’nin tepkisine falan da bakmayın, onlar da fazla uzatmazlar.

500 milyar dolara yakın silah anlaşması yaptılar daha yeni, bir Kaşıkçı suda fırtına mı koparılır, bunca çıkar söz konusu iken.

Birkaç gün önce detayıyla yazdım, bu Suudilerin adam kaçırma ve cinayet şeceresini.

Cenevre’de Veliaht Prensi, hem de Kral’ın bizzat hazırladığı ve dahil olduğu bir tuzakla paketleyip kaçırdılar.

Hiçbir şey olmadı.

Herkes sustu oturdu.

Muhtemelen “İsviçre’deki hesaplarımızı kapatırız” falan demişlerdir.

Paris’te bir diğer Suudi Prens kaçırıldı Suudi katiller tarafından.

Muhtemelen duymadınız bile.

Elysee ne yaptı?

Tıssss!

Bir diğer Prensi tuzak bir randevu ile Boston’da uçağa tıkıp götürdüler.

Hadi “Salaklık etti, Amerika ne yapsın” diyelim.

Sonuçta paran var ise, gücün var ise ister kişi ol ister devlet.

Hesap sormak olmuyor.

Şimdi de çok umutlanmayın.

***

yazının devamı