Sesli Makale

ÖNCEKİ gece Moskova’dan ateşkes kararı geldiğinde bu fotoğrafa bakıyordum.

İdlib’de görev değişimine giden bir Türk askerinin eşiyle vedalaşması...

* * *

Askerimizin giysilerine uzun uzun baktım.

Ne kadar modern bir ordumuz varmış diye gururlandım.

Eşinin yüzündeki ifadeye baktım.

Cumhuriyet ne güzel kadınlar yetiştirmiş diye gururlandım.

* * *

Sonra uzun uzun düşündüm. Böylesine bir gurur karesinden içime düşe düşe niye bu muazzam hüzün düşüyor...

Oysa cevabı çok basitti...

Çünkü hafıza dediğim şu kayıt odamın öteki duvarında, daha geçen perşembe bu askerin gittiği yerden tabutlar içinde dönen çocuklarımızın fotoğrafları asılıydı.

* * *

Önceki gece evde herkes yattı...

Bir ben ayaktaydım, bir de beş kedimizden Biber...

Oturup gerilere döndüm ve 1971 yılında, henüz 24 yaşımdayken seyrettiğim bir filmi hatırladım.

Sonra YouTube’a girip o filmi bir kere daha seyrettim.

* * *

Dalton Krumbo’nun “Johnny Got His Gun” adlı filmiydi...

“Johnny Silahını Kuşandı”...

Filmden aklımda kalan hatıra sanki şöyle bir cümleydi:

“Birinci Dünya Savaşı romantik savaşların sonuncusuydu...”

Sonra mertlik bozuldu...

* * *

Filmin kahramanı da gönüllü olarak yazıld��ğı savaşa gitmeden bir gece önce ilk ve son defa seviştiği sevgilisine işte böyle sarılarak veda ediyordu.

Önceki gece yarısı o filmi seyrettikten, sonra da bu kareye baktıktan sonra bütün savaş filmlerinin kendimce son repliğini yazdım:

“Demek ki romantik savaşlar bitti ama romantizm hiç bitmemiş...”

Ve anladım ki, bir kadın ve bir erkek yaşadıkça, savaşlar kalleşleşse de, mertlik bozulsa da...

Aşk ve romantizmi devam ediyor.

* * *

Ateşkes kararı geldikten sonra dünkü yazımı işte bu duyguyla yazdım.

Dedim ki...

Biz mi kazançlı çıkmışız... Yoksa Rus mu...

Esad mıymış yoksa Esed mi...

Biz bir almışız, Rus üç mü... Yoksa biz üç almışız Rus bir mi...

* * *

Benim için zerre kadar önemi yok.

Benim için önemi olan tek şey ateşin kesilmesi...

Savaşa giden bu aslanımızın dönüşünde de aynı pozu gülerek, sevinçle vermesi...

* * *

Çünkü şu hayatımda kendi içimizdeki savaşlarda çok arkadaş kaybettim...

Çok ölüm korkusu yaşadım...

Çok şehit arkasından çok ağladım. Artık yüreğim dayanmıyor...