CUMA akşamı öğleden sonra üst rütbeli bir dostum PENÇE KİLİT HAREKATI BÖLGESİ'NDE saldırı olduğunu iletti. "6 şehidimiz var" dedi. Haber daha ajanslara düşmemişti.
Donup kaldım. Saldırının arka planını anlamaya koyuldum. Neden şimdi?
Ne değişti de karda kışta saldırıyorlar?
Amaçları ne?
'Mesaj kime' gibi pek çok soru aklımdan geçti. Pek çok unsuru aynı anda düşünmeye başladım.
HAMAS'tan GAZZE'ye İsrail'den Pasifik'e kadar olan koca alanı taradım!
"Olağanüstü bir gelişme var mı?" diye baktım. Her şık aklımdan ışık hızıyla geçiyordu. "Küresel bir sarsıntı gerçekleşmiş de bize yansıması TERÖRLE mi oluyor" diye düşündüm.
Uzun süre çaba harcadım.
Daha CUMA günü yapılan saldırıyı anlayamadan ikinci acı haber yine o bölgeden geldi. Yine 6 şehidimiz vardı.
İki günde 12 ŞEHİT veriyorduk...
Piyade Teğmen Ramazan Günay- Afyonkarahisar
Piyade Uzman Çavuş Mehmet Serinkan- Denizli
Piyade Uzman Onbaşı İsmail Yazıcı-Gümüşhane
Piyade Sözleşmeli Er Çağatay Erenoğlu-Sinop
Piyade Sözleşmeli Er Yasin Karaca- Tokat
Piyade Sözleşmeli Er Emre Taşkın- Malatya
Şehit Piyade Uzman Çavuş Ahmet Arslan- Yozgat
Piyade Sözleşmeli Er Kemal Aslan- Elazığ
Piyade Sözleşmeli Er Enes Budak-Manisa
Piyade Sözleşmeli Er Semih Yılmaz-Kırıkkale
Piyade Uzman Çavuş Abdulkadir İyem-Şanlıurfa
Piyade Sözleşmeli Er Cebrail Dündar-Mardin Terör örgütü SIZMA operasyonunda bulunuyor, bele kadar karlı kaplı alanda saldırı düzenliyorlardı.
Mehmetçik anında cevap verse de çatışma yaşanıyor 12 şehit veriyorduk. PKK da ağır hasarla kaçmak zorunda kalıyordu.
Yıllar önce Washington'da tekerlekli sandalyede bir ABD askeri görmüştüm! Temiz ütülü üniformaları giydirilmiş bedeninde büyük hasar oluştuğu halde ailesi tarafından POTOMAC NEHRİ kıyısında yemeğe getiriliyordu. Ailesi ve orada bulunan herkesin saygı ile yaklaştığını görüyordum.
Üst rütbeli bir asker değildi. IRAK'tan sonra tek başına yaşayamaz hale gelmişti. AİLESİ de VATANDAŞLAR DA DEVLET DE SAHİP ÇIKIYORDU. Belliydi.
Tekerlekli sandalyeyi itenler kadındı... Hepsi iyi giyimli ve bakımlıydı.
Adeta eşleriyle oğullarıyla kardeşleriyle duyuyorlardı.
Etrafta ABD BAŞKANI gelmiş gibi bir hava estiriliyordu. Uzun süre baktım! Hem aileye hem bedeninin önemli kısmını kaybetmiş olan askere hem de etrafa...
Bizde ise durum biraz ilginçti! PAZAR günü FUTBOLU olmayan ülke FUTBOL konuşacaktı.
Herkes evine sipariş yağdırıyor, yemekler düzenleniyor, alkoller alınıyor, stadyuma koşuluyor, bir araya geliniyor, marşlar söyleniyor, sloganlar atılıyordu. Sokaklar kendi DURUŞLARINI, hayatta kapladıkları yeri belli eden renkleri üzerlerine boca etmiş insanlarla doluydu.
Ya SARI-LACİVERT ya da SARI-KIRMIZI'ydı insanlar. Cuma'dan başlamıştı hazırlıklar! Pazar saat 19:00'da "hayat" duracaktı. Öyle de oluyordu!
Türkiye DERBİ'ye hazırdı!
Kimse başka bir şey konuşmak istemiyordu.
1,5-2 saatlik kaçış için tüm organizasyon TAMAM'dı.
Koca bir kitle kendini formatlamış, DERBİ'ye kilitlenmişti... Bilenler bilir!
Sosyal medya kullanıcısı değilim. Yokum. Pek bana göre değil. Karşı da değilim. Faydalarını da görmezden gelmem.
Şehit haberleri peş peşe ajanslara düşerken, analar babalar acı haberle yıkık dökük evlerin içinde bir kez daha yıkılırken geniş kitleler, dönüp bakmıyordu. 12 şehit veriyorduk! 12 evladımız "biz maça gidebilelim" diye "keyifle kahve içebilelim" diye "ağız dolusu küfür edebilelim" diye "evlerimizde okullarımızda huzurla olabilelim" diye "odalarımızda sıcacık yataklarımızda yatabilelim" diye 2 metre karın altında çatışıyor ve şehit düşüyordu. Belki hiçbiri bir DERBİ izleyememişti.
Belki hiçbiri bir lokantaya gidip hesaplarını ödedikleri bir yemek yiyememişti.
Belki hiçbiri bir konserde bulunmamış sevdikleri bir sanatçıyı yakından görme şansına erişememişti...
Acı haberi aldıktan sonra ortaya çıktı ki hepsinin tek sevdası bu topraklardı...
ŞEHİT olmaya dünden razıydılar. Ölüme meydan okuyorlardı. Peki bizim Anadolu'nun kavruk delikanlıları bizler için genç yaşta toprağa düşerken biz ne yapıyorduk?
Sosyal medyada Fenerbahçe-Galatasaray derbisini göklere çıkarıyor, yazdıkça yazıyorduk...
yazının devamı
Donup kaldım. Saldırının arka planını anlamaya koyuldum. Neden şimdi?
Ne değişti de karda kışta saldırıyorlar?
Amaçları ne?
'Mesaj kime' gibi pek çok soru aklımdan geçti. Pek çok unsuru aynı anda düşünmeye başladım.
HAMAS'tan GAZZE'ye İsrail'den Pasifik'e kadar olan koca alanı taradım!
"Olağanüstü bir gelişme var mı?" diye baktım. Her şık aklımdan ışık hızıyla geçiyordu. "Küresel bir sarsıntı gerçekleşmiş de bize yansıması TERÖRLE mi oluyor" diye düşündüm.
Uzun süre çaba harcadım.
Daha CUMA günü yapılan saldırıyı anlayamadan ikinci acı haber yine o bölgeden geldi. Yine 6 şehidimiz vardı.
İki günde 12 ŞEHİT veriyorduk...Piyade Teğmen Ramazan Günay- AfyonkarahisarPiyade Uzman Çavuş Mehmet Serinkan- DenizliPiyade Uzman Onbaşı İsmail Yazıcı-GümüşhanePiyade Sözleşmeli Er Çağatay Erenoğlu-SinopPiyade Sözleşmeli Er Yasin Karaca- TokatPiyade Sözleşmeli Er Emre Taşkın- MalatyaŞehit Piyade Uzman Çavuş Ahmet Arslan- YozgatPiyade Sözleşmeli Er Kemal Aslan- ElazığPiyade Sözleşmeli Er Enes Budak-ManisaPiyade Sözleşmeli Er Semih Yılmaz-KırıkkalePiyade Uzman Çavuş Abdulkadir İyem-ŞanlıurfaPiyade Sözleşmeli Er Cebrail Dündar-Mardin Terör örgütü SIZMA operasyonunda bulunuyor, bele kadar karlı kaplı alanda saldırı düzenliyorlardı.Mehmetçik anında cevap verse de çatışma yaşanıyor 12 şehit veriyorduk. PKK da ağır hasarla kaçmak zorunda kalıyordu.Yıllar önce Washington'da tekerlekli sandalyede bir ABD askeri görmüştüm! Temiz ütülü üniformaları giydirilmiş bedeninde büyük hasar oluştuğu halde ailesi tarafından POTOMAC NEHRİ kıyısında yemeğe getiriliyordu. Ailesi ve orada bulunan herkesin saygı ile yaklaştığını görüyordum.
Üst rütbeli bir asker değildi. IRAK'tan sonra tek başına yaşayamaz hale gelmişti. AİLESİ de VATANDAŞLAR DA DEVLET DE SAHİP ÇIKIYORDU. Belliydi.
Tekerlekli sandalyeyi itenler kadındı... Hepsi iyi giyimli ve bakımlıydı.
Adeta eşleriyle oğullarıyla kardeşleriyle duyuyorlardı.
Etrafta ABD BAŞKANI gelmiş gibi bir hava estiriliyordu. Uzun süre baktım! Hem aileye hem bedeninin önemli kısmını kaybetmiş olan askere hem de etrafa...
Bizde ise durum biraz ilginçti! PAZAR günü FUTBOLU olmayan ülke FUTBOL konuşacaktı.
Herkes evine sipariş yağdırıyor, yemekler düzenleniyor, alkoller alınıyor, stadyuma koşuluyor, bir araya geliniyor, marşlar söyleniyor, sloganlar atılıyordu. Sokaklar kendi DURUŞLARINI, hayatta kapladıkları yeri belli eden renkleri üzerlerine boca etmiş insanlarla doluydu.
Ya SARI-LACİVERT ya da SARI-KIRMIZI'ydı insanlar. Cuma'dan başlamıştı hazırlıklar! Pazar saat 19:00'da "hayat" duracaktı. Öyle de oluyordu!
Türkiye DERBİ'ye hazırdı!
Kimse başka bir şey konuşmak istemiyordu.
1,5-2 saatlik kaçış için tüm organizasyon TAMAM'dı.
Koca bir kitle kendini formatlamış, DERBİ'ye kilitlenmişti... Bilenler bilir!
Sosyal medya kullanıcısı değilim. Yokum. Pek bana göre değil. Karşı da değilim. Faydalarını da görmezden gelmem.
Şehit haberleri peş peşe ajanslara düşerken, analar babalar acı haberle yıkık dökük evlerin içinde bir kez daha yıkılırken geniş kitleler, dönüp bakmıyordu. 12 şehit veriyorduk! 12 evladımız "biz maça gidebilelim" diye "keyifle kahve içebilelim" diye "ağız dolusu küfür edebilelim" diye "evlerimizde okullarımızda huzurla olabilelim" diye "odalarımızda sıcacık yataklarımızda yatabilelim" diye 2 metre karın altında çatışıyor ve şehit düşüyordu. Belki hiçbiri bir DERBİ izleyememişti.
Belki hiçbiri bir lokantaya gidip hesaplarını ödedikleri bir yemek yiyememişti.
Belki hiçbiri bir konserde bulunmamış sevdikleri bir sanatçıyı yakından görme şansına erişememişti...
Acı haberi aldıktan sonra ortaya çıktı ki hepsinin tek sevdası bu topraklardı...
ŞEHİT olmaya dünden razıydılar. Ölüme meydan okuyorlardı. Peki bizim Anadolu'nun kavruk delikanlıları bizler için genç yaşta toprağa düşerken biz ne yapıyorduk?
Sosyal medyada Fenerbahçe-Galatasaray derbisini göklere çıkarıyor, yazdıkça yazıyorduk...
yazının devamı
Hiç yorum yapılmamış
YAZARIN DİĞER MAKALELERİ Tümü
BU KATEGORİDEKİ DİĞER MAKALELER
ÖNE ÇIKANLAR Tümü
Nedim Şener : Marketlerde gıdada fahiş fiyata yasal önl...
490 kez izlendi
Ergün Diler : Şah-mat
522 kez izlendi
Ergün Diler : Kurgu war
1529 kez izlendi
Zekeriya Say : “Yalanın bacağı” artık kırılmalı!
642 kez izlendi
EN POPÜLER GÜNÜN YAZISI
YAZARLAR
YORUM YAPIN
Yorumlarınız editörlerimiz tarafından okunup onaylandıktan sonra yayına alınacaktır.