Sesli Makale

20 Haziran 2015

Bu defa sandık başına gidememişti. Doktoru, oy kullanmasının mümkün olmadığını söylediğinde; Süleyman Bey'in 13 Mayıs günü hastaneye kaldırılışının öncekilerden çok farklı bir vaziyeti işaretlediği anlaşılmıştı.

Isparta-İslamköy'de “Süleyman Sami Gündoğdu” olarak dünyaya gelen 91 yaşındaki Süleyman Demirel, 7 Haziran genel seçiminden on gün sonra gece yarısını iki saat beş dakika geçe “uykusunda” hayata veda etti.
*
Üniversite öğrencisi iken, 4 Aralık 1945 tarihindeki “Tan Gazetesi Baskını”na katılanlardan biri olduğunu “Bastık ama ben elebaşı değildim” diyerek (Milliyet, 11 Eylül 2005) itiraf ettiğinde, bundan on yıl öncesiydi.
1944'te Türkiye'yi “İngiltere'den devralan” ABD'nin, sahnenin arkasından yönettiği Eski Rejim'in “ilk derin operasyonu” işte bu Tan Baskını idi.
*
“Çoban Sülü” diye bilinen Demirel, politikaya atılmadan önce Amerikan Morrison Knudsen firmasının Türkiye mümessilliğini yapmıştı.
Menderes'in idamından üç yıl sonra Adalet Partisi'nin genel başkanlığına seçildi: Masonluğunun gün ışığına çıkması, siyasi koşusunun hemen başında kendisine engel çıkarmak üzere iken locadan verilen düzmece “mason değildir” belgesiyle rahatlamış ve kongreyi kazanmıştı.
*
AP'nin 1965 ve 1969'daki genel seçimlerde iki kez tek başına iktidara geldiği yıllar; Demirel'in “Barajlar Kralı” olarak tanımlandığı, siyasetteki en parlak dönemiydi.
Rejim için, siyasi ve ekonomik istikrar “fevkalade zararlı” bir süreçti: sadece bir buçuk yıllık bir sürede Türkiye kaoslardan fal tutar hale getirildi!

Süleyman Demirel, 12 Mart 1971 Muhtırası verilir verilmez şapkasını alıp giderken, “kadrolu personeli” olduğu güç odağına karşı çıkmasının imkânsızlığının da farkındaydı! 12 Eylül'de bir kez daha şapkasını alıp gitti. Baronsal Rejim, elemanının nasıl davranacağından emindi!
Demirel, film setinde Nuri Alço'nun tokadını ustalıkla alan Ahu Tuğba gibiydi:
Darbelerin “asıl” karargâhını, nasıl “alınacağını” ve “nasıl kaçılacağını” çok iyi biliyordu…
Senaryonun dışına çıkmadı.
*
Kendisini 12 Eylül'de deviren Evren'in Cumhurbaşkanlığı'na sözde hareket çekerken “Çankaya'ya çıkacağıma dağa çıkarım” demişti, ancak sınav vakti geldiğinde bu sözünü kolaylıkla çöpe atıverdi. Onun siyasetini en iyi anlatan cümle mi, “Dün dündür bugün bugündür!”
12 Eylül'den 11 yıl sonra, Demirel bu defa da DYP'nin genel başkanı sıfatıyla koalisyon hükümetinde başbakanlık koltuğuna (son kez) oturdu…

Cem Karaca “Naber netekim, gene geldi şapka!” diye şarkı yapmıştı!
“Mister Şapka” seçim meydanlarındaki vaatlerini ihtimamla unuttu, “Çankaya'nın Şişmanı!”na odaklandı:
“O benim müsteşarımdı” dediği Turgut Özal'ı Çankaya'dan indirmek için var gücüyle uğraştı…
Bu amaçla, Özel Harp Gazetecisi Ertuğrul Ö.'nün yönettiği Baronsal Hürriyet de çok manşetler attı!
Özal'ın vefatının (yani, zehirlenerek öldürülmesinin) ardından Demirel Çankaya'ya çıktı!
Demirel tarafından yıllar boyu narkozlanan sağ-muhafazakâr seçmen, “Geliyor Nurlu Süleyman” tiyatrosunun işte bu süreçte (nihayet) farkına vardı.
“Morrison Süleyman” 28 Şubat Darbesi'nin siyasi lokomotifi idi: Rejim'in “vazifeli elemanı” olduğunu bütün hücreleriyle ayan beyan gösterdi.
*
Milletvekili seçildiği halde yemin etmesi engellenen Merve Kavakçı'ya “ajan provokatör” diyen Cumhurbaşkanı Demirel'di!
Mayıs 2000'de Çankaya Köşkü'ndeki görev süresi bitti; buna mukabil “rejimsel vazifesi” bitmemişti.
30 Nisan 2006 gecesi, “Türbanlılar okumak istiyorlarsa Arabistan'a gitsinler” diye konuştu, ekranda!
O gece şunları da söyledi: “AKP, bu türban işini çözemez. Çünkü Anayasa Mahkemesi'nin, Danıştay'ın kararı var, AİHM'in kararı var. Haydi, aş bunları da görelim?”
*
Fani dünyada, son nefesini vermeden on gün öncesiydi:
Genel seçimin sonuçlarını ayrıntılarıyla inceledi ve bu arada 23 başörtülü milletvekilinin Meclis'e girdiğini gördü!
Kaderin cilvesi, bu isimlerden birisi de Merve Kavakçı'nın kardeşiydi.
Kaçışı Olmayan Final: Bu dünya, Süleyman'a da kalmadı.

Yenişafak