Sesli Makale

Açıkça söyleyeyim, ben HDP’nin bu konjonktürde Türkiye’de çok önemli bir rolü olacağını umuyordum. Hayır, “Artık Türkiye partisiyiz” türündeki halkla ilişkiler faaliyetlerinden dolayı değildi bu umudum.

Ben İrlanda örneğinde de gördüm; bu tür süreçlerde terörle bir ucundan bağlantılı olan legal bir partinin Meclis’te bulunmasının bir avantaj olabileceğini de düşünürüm.

“Eğer bir noktada sorunları konuşarak çözeceksek, o zaman HDP konuşma kanallarını açık tutmada önemli bir rol oynar” diye hep düşündüm.

Selahattin Demirtaş’ı da bu yüzden önemsedim. Kendimi hiç kandırmadım; onun ne olduğunu, neyi temsil ettiğini ve ne olamayacağını hep biliyordum. Buna rağmen önemsedim onu. İşi zordu ve birçok yönden baskı altındaydı. Buna rağmen hâlâ konuşulabilecek bir figür gibi geliyordu.

Ancak bu fikrimi değiştirmek üzereyim. Demirtaş kendisine verilen açık çekleri yüzümüze fırlatıp atmakta ısrarlı çünkü. Baksanıza Brüksel’de konuşmuş. “PKK’nın yol açtığı sivil ölümler varsa bunların da ortaya çıkmasını istiyoruz” demiş.

3 yaşındaki çocuğun bile bildiği bir gerçeği HDP’nin lideri bilmiyormuş gibi konuşabiliyor. Demirtaş galiba hepimizi aptal zannediyor. Ortalık kan ağlıyor. Kürt vatandaşlarımız PKK terörü için “Yeter artık, bitsin bu iş” diye bağırıyor. O ise Brüksel’lerde zihin oyunlarıyla meşgul. Demirtaş bir siyasi lider olarak kendini sıfırlama sürecine girmiş durumda. Ayrıca meselenin şu önemli boyutu da var: PKK sivillere hiç zarar vermese, asker ve polise zarar vermeyi sürdürse sanki bu anlaşılabilir bir şeymiş gibi konuşuyor Demirtaş. Bu büyük bir ikiyüzlülüktür. HDP’nin iflasıdır. HDP bu ülkenin meşru yollarında siyaset yapan bir partisidir. Böyle bir partinin, “ülkenin polisine ve askerine ateş açan ‘Stalinist-Kızıl Kmer’ birleşimi bir terör örgütünün, siviller dışında insanlara zarar vermesini” anlaşılabilir kılmaya çalışması, hem ayıp hem de tüm demokratik normlar açısından bir insanlık suçudur.

Habertürk
31 Ocak 2016