Sesli Makale

Bu bir seçim yazısı. En son söyleyeceğimi en baştan söylüyorum: Benden iktidar partilerine oy yok! Ama hangi iktidar partisi?

Bu ülkenin adı konulmamış iktidarı vardır; silahı güç bilir. Tarihin hiçbir döneminde milletin iradesiyle seçilmiş değillerdir. Millete rağmen var olmuşlar, var olduklarından milletin karşısında olmuşlardır. Kendilerini baştan ‘paşa’ ilan etmişlerdir.

Bu ülkenin iktidarı, değiştirilmez ve değiştirilmesi teklif bile edilemez, darbe yasalarıyla milleti yönetmeye heveslidir. Milleti devletin malı bilir. Malum ilkelerini benimsemeyenlerin var olma hakkını elinden almaya niyetlidir. Nefes almasını çok görür milletinin; hizmet etmek diye bir derdi yoktur. Heykelle kalkınacağımızı düşünürler; laikliğin kara kuru yasalarıyla mutlu olmaya mecbur bırakır milleti.

Bu ülkenin iktidarı katıksız ırkçıdır; mezhepçidir, bölücüdür. Kimisi Türkçüdür, kimisi Kürtçüdür ama ne Kürtlerin ne Kürtlerin derdiyle ilgilidir. Bürokrasinin kara suratlı önceliklerine dokunmaz , “bugün git, yarın gel!”cilerin koltuk keyiflerini derinleştirir.

İktidarın değişik isimde partileri de vardır. O partiler bir zamanlar millete sormadan çizildiği halde, milletle dalga geçercesine ‘milli sözleşme’ diye takdim edilen zalim sınırların ötesiyle ilgilenmez. Saraybosnalı kadınların iffeti, Gazzeli Rezzanların hayalleri İdlibli mültecilerin çaresizliği Afrikalı gariplerin susuzluğu Kudüs’ün hatırı ilgilendirmez onları. Nihayet, hepsi ‘yurtdışı’dır; ‘dış merkez’dir. Resmi ağızdan, devlet ricalinden kocaman bir ‘bana ne!”dir hakları.

İktidar partilerinin hem yöneticileri hem taraftarları Dersim soykırımının arkasında durur; başbakan ve bakan idam etmiş olmayı onurları sayarlar. Son erdem parçası olan utanmaktan bile mahrumdurlar; alabildiğine yüzsüzlükle yapılanları yıkma sözü verir, hizmetleri durduracağını vaad etmekle övünürler.

Değişimden ölesiye korkar iktidar partileri; statükocudur; bir kanunun değişmesiyle ödleri kopar. Kuvvetler dengesi diye millet iradesine gizli engeller kurarlar. Darbe yoluyla elde edilmiş kirli iktidarlarıyla övünür, gencecik insanların tank karşısında duruşunu küçümsemekten geri durmazlar.

Bu ülkenin iktidar partileri şiddetten beslenir, kanla semirir. Ezanı susturup yerine kuru gürültü koymayı marifet bilirler. Çocuklara şefkati öğretiyor ediyor diye imam öldürenlerin yanında dururlar. Varlık ve devam sebepleri olan kanlı ve kirli gerilimi yumuşatmak için çaba gösteren valiye, emniyet müdürüne, öğretmene, inşaat işçisine kast ederler. Silahlar susarsa, barış olursa, itibar kaybedeceklerini, amigolarının susacağını bilirler.

Ben bu seçimde bu iktidara son darbeyi vurmak için zevkle sandığa gideceğim, inşaallah... Açıkça söylüyorum, biricik muhalefet partisine oy vereceğim.

Muhalefet de mi kim?

Millete silah çekenlere hesap sorabilenler benim için muhalefettir. Tankın karşısında duranlarla birlikte yürümeyi göze alanlar benim muhalefetimdir. Halkın iradesini silahlı güçlere teslim etmeyenler, özgürlükleri cübbeli muktedirlere satmayanlar muhalefettir.

Benim muhalefetim Kürtlere de Türklere de anadili ana sütü gibi helal bilir. Benim muhalefetim anadiliyle konuşmayı insanın çocukluk cenneti diye tanır. Benim muhalefetim omzu kalabalıklar karşısında esas duruşa geçmez. Benim muhalefetim ırkçılığa taraf olmaz ve kokuşmuş sloganlara sahip çıkmaz. Her insanı onurlu bir Âdemoğlu diye tanır. İnsana İblis'in baktığı yerden bakmaz: “O topraktan ben ateştenim!” “O Kürt ben Türküm!” demez. Gerekirse “özür dilemeyi” insanlık onuru bilir.

24 Haziran sabahı benden bu “iktidar”a oy yok. Kendilerini gençlerden yanaymış gibi gösteren, ama ülke için en küçük bir hayalden bile yoksun bu statüko düşkünlerine benden oy yok. Hiç olmadı, hiç olmayacak.

Benim oyum, bu yüzsüz ve isimsiz iktidarın delikanlı muhalifine, Recep Tayyip Erdoğan'a ve arkadaşlarınadır. Biraz daha muhalif olmalarını umarak sandığa gideceğim.

yazının kaynağı