30 Ekim 2014....
Çatışmalı ortam sürdükçe, yani cenazeler gelmeye devam ettikçe 'çözüm önerileri' için kırk dereden su getiriyorlardı.
Gitmedikleri, gezmedikleri yer kalmadı.
Afrika'dan Avrupa'ya kadar nerde hangi sorun hangi çatışma olmuş ve nasıl çözülmüşse 'incelediler' ve kurum kurum kurularak biteviye anlattılar.
Herkes bu 'efendilerin' ağızlarına bakıyordu; 'barış' çabaları minnetle anılıyor, ne barışsever adamlar, iyi ki varlar deniliyordu.
Ne ki, bu 'efendilerin' keyfini kaçıran bir şey oldu, çok büyük bir şey.
Türkiye 'Kürt meselesini' Oslo'dan Ankara'ya taşıdı. Evvela 'Paralelciler' 7 Şubat 2012'de (MİT krizi) devreye girdi.
Başaramadılar.
Türkiye yüz yıllık 'Şark meselesini' üçüncü taraflardan bağımsız bir şekilde bizzat çözme iradesi gösterdi ve 'barış sürecini' resmen başlattı.
Haliyle mahut 'efendilerin' canı çok sıkıldı.
İçlerinden biri hatta önde gideni hayıflanıyordu. Öyle ya daha Jonathan Powell dostundan Kolombiya'daki çözüm sürecini bile ağız tadıyla aktaramadan olacak iş miydi bu?
Yol göstericilikleri olmadan 'barış süreci' nasıl yapılırdı?
O kadar öfkelendiler ki, sanki dersin 'üçüncü taraf' bunları hesaba çekmiş de, Yeşilçam Sineması'nın klişe 'kötü adam' repliğinde olduğu gibi, 'Bir işi bile beceremediniz sersemler… Yıkılın karşımdan. Barış sürecini bitirmeden de gelmeyin. Defolun!...' demişti.
Müthiş bir panikle doğuya gittiler.
Doğuda kimi görmüşlerse, 'Ne oluyor ya, AKP istediklerinizi vermedi, niye barışıyorsunuz…' dediler.
Olmadı.
Bu sefer kendilerini dağlara vurdular. Henüz yirmi yaşına gelmemiş gencecik çocuklara, 'Silah bırakmak ağırınıza gitmiyor mu' diye sordular.
'Çatışmalı ortamını' geri getiremediler. Yani, 'barış süreci' inadına sürüyor, cenazeler gelmiyordu.
Huysuzlukları daha da arttı.
Kolay değil tabii, ayaklarının altından adeta zemin çekilmişti. Oyuncağı elinden alınmış yaramaz veletler gibi şapşalca tepkiler vermeye başladılar.
Baldıran zehri içmek (veya siyasi hayatının bitmesi) pahasına 'barış sürecini' başlatan Sayın Erdoğan'ı 'otoriter', 'diktatör' ilan ettiler. (E tabii bu 'efendileri' de anlamak lazım. Seçimleri AK Parti kazanacak ama bunların 'kurduğu ülküde gösterdiği amaçta hiç durmadan' yürüyecekti. Öyle vehmediyorlardı.)
Olmadı.
Tam aksine, onlar vurdukça Erdoğan'ın halk içinde saygınlığı daha da arttı.
Bu sefer 'barış sürecinin' diğer tarafına saldırdılar. İçlerinden biri, 'İçinde bulunduğumuz 'Süreç'i ve Abdullah Öcalan'a oynatılan ya da onun oynamak istediği 'rol'ü 'daha büyük resim' içinde görmeye çalışalım…' dedi. Bir diğeri, Yasin Hayal'in Orhan Pamuk'a mahkeme önünde 'Akılı ol Orhan Pamuk' tehdidini çağrıştırırcasına, 'Öcalan bunları iyi hesap etsin' deyiverdi.
Sizin anlayacağınız Mandela dedikleri Öcalan 'barış' deyince, birden tu kaka oluvermişti. (Öcalan, tevekkeli vekalet savaşı verdik dememişti.)
Siyonist networke vekalet eden bu 'efendiler' İmralı'dan da bir sonuç alamayınca, 'Eyvah PKK elden gidiyor!' yollu panik atak geçirmeye başladılar.
'AKP ne zannediyor, PKK kendilerinin sivil toplum örgütü mü?' diyerek AK Parti üzerinden PKK'ya 'Niye savaşmıyorsunuz; hiç demokrasi gelmeden barış olur mu?' yollu ayar vermeye başladılar.
Yine başaramadılar.
Mustafa Keser'in askerlerinden Kaypakkaya'nın askerlerine kadar bir 'karışım' Gezi'de arzı endam edince fırsat bu fırsat deyip araya 'kaynak' yaptılar.
Kaynak ne ki, Gezicinin önde gideni oldular. Yine olmadı.
17 Aralık darbe teşebbüsünde havalara uçtular; 'Bu iş bu sefer oldu' dediler.
Yolsuzluğu bir susturucu gibi araçsallaştırarak siyasi iktidarı alaşağı etmek isteyen 'paralelcilerin' en önemli ayağı 'yargıya' meşruiyet kazandırmak için matine-suare diller döktüler.
'Her şey hukuktan ibaret değildir. Demokrasi darbeyle de gelir' diyen malum şebeleği de aralarına aldılar.
Eh yani kambersiz düğün olmazdı.
Şimdi şehit haberleri geliyor ya, bu 'efendiler' bayram yapmıyorsa ben bir şey bilmiyorum.
Yenişafak
Çatışmalı ortam sürdükçe, yani cenazeler gelmeye devam ettikçe 'çözüm önerileri' için kırk dereden su getiriyorlardı.
Gitmedikleri, gezmedikleri yer kalmadı.
Afrika'dan Avrupa'ya kadar nerde hangi sorun hangi çatışma olmuş ve nasıl çözülmüşse 'incelediler' ve kurum kurum kurularak biteviye anlattılar.
Herkes bu 'efendilerin' ağızlarına bakıyordu; 'barış' çabaları minnetle anılıyor, ne barışsever adamlar, iyi ki varlar deniliyordu.
Ne ki, bu 'efendilerin' keyfini kaçıran bir şey oldu, çok büyük bir şey.
Türkiye 'Kürt meselesini' Oslo'dan Ankara'ya taşıdı. Evvela 'Paralelciler' 7 Şubat 2012'de (MİT krizi) devreye girdi.
Başaramadılar.
Türkiye yüz yıllık 'Şark meselesini' üçüncü taraflardan bağımsız bir şekilde bizzat çözme iradesi gösterdi ve 'barış sürecini' resmen başlattı.
Haliyle mahut 'efendilerin' canı çok sıkıldı.
İçlerinden biri hatta önde gideni hayıflanıyordu. Öyle ya daha Jonathan Powell dostundan Kolombiya'daki çözüm sürecini bile ağız tadıyla aktaramadan olacak iş miydi bu?
Yol göstericilikleri olmadan 'barış süreci' nasıl yapılırdı?
O kadar öfkelendiler ki, sanki dersin 'üçüncü taraf' bunları hesaba çekmiş de, Yeşilçam Sineması'nın klişe 'kötü adam' repliğinde olduğu gibi, 'Bir işi bile beceremediniz sersemler… Yıkılın karşımdan. Barış sürecini bitirmeden de gelmeyin. Defolun!...' demişti.
Müthiş bir panikle doğuya gittiler.
Doğuda kimi görmüşlerse, 'Ne oluyor ya, AKP istediklerinizi vermedi, niye barışıyorsunuz…' dediler.
Olmadı.
Bu sefer kendilerini dağlara vurdular. Henüz yirmi yaşına gelmemiş gencecik çocuklara, 'Silah bırakmak ağırınıza gitmiyor mu' diye sordular.
'Çatışmalı ortamını' geri getiremediler. Yani, 'barış süreci' inadına sürüyor, cenazeler gelmiyordu.
Huysuzlukları daha da arttı.
Kolay değil tabii, ayaklarının altından adeta zemin çekilmişti. Oyuncağı elinden alınmış yaramaz veletler gibi şapşalca tepkiler vermeye başladılar.
Baldıran zehri içmek (veya siyasi hayatının bitmesi) pahasına 'barış sürecini' başlatan Sayın Erdoğan'ı 'otoriter', 'diktatör' ilan ettiler. (E tabii bu 'efendileri' de anlamak lazım. Seçimleri AK Parti kazanacak ama bunların 'kurduğu ülküde gösterdiği amaçta hiç durmadan' yürüyecekti. Öyle vehmediyorlardı.)
Olmadı.
Tam aksine, onlar vurdukça Erdoğan'ın halk içinde saygınlığı daha da arttı.
Bu sefer 'barış sürecinin' diğer tarafına saldırdılar. İçlerinden biri, 'İçinde bulunduğumuz 'Süreç'i ve Abdullah Öcalan'a oynatılan ya da onun oynamak istediği 'rol'ü 'daha büyük resim' içinde görmeye çalışalım…' dedi. Bir diğeri, Yasin Hayal'in Orhan Pamuk'a mahkeme önünde 'Akılı ol Orhan Pamuk' tehdidini çağrıştırırcasına, 'Öcalan bunları iyi hesap etsin' deyiverdi.
Sizin anlayacağınız Mandela dedikleri Öcalan 'barış' deyince, birden tu kaka oluvermişti. (Öcalan, tevekkeli vekalet savaşı verdik dememişti.)
Siyonist networke vekalet eden bu 'efendiler' İmralı'dan da bir sonuç alamayınca, 'Eyvah PKK elden gidiyor!' yollu panik atak geçirmeye başladılar.
'AKP ne zannediyor, PKK kendilerinin sivil toplum örgütü mü?' diyerek AK Parti üzerinden PKK'ya 'Niye savaşmıyorsunuz; hiç demokrasi gelmeden barış olur mu?' yollu ayar vermeye başladılar.
Yine başaramadılar.
Mustafa Keser'in askerlerinden Kaypakkaya'nın askerlerine kadar bir 'karışım' Gezi'de arzı endam edince fırsat bu fırsat deyip araya 'kaynak' yaptılar.
Kaynak ne ki, Gezicinin önde gideni oldular. Yine olmadı.
17 Aralık darbe teşebbüsünde havalara uçtular; 'Bu iş bu sefer oldu' dediler.
Yolsuzluğu bir susturucu gibi araçsallaştırarak siyasi iktidarı alaşağı etmek isteyen 'paralelcilerin' en önemli ayağı 'yargıya' meşruiyet kazandırmak için matine-suare diller döktüler.
'Her şey hukuktan ibaret değildir. Demokrasi darbeyle de gelir' diyen malum şebeleği de aralarına aldılar.
Eh yani kambersiz düğün olmazdı.
Şimdi şehit haberleri geliyor ya, bu 'efendiler' bayram yapmıyorsa ben bir şey bilmiyorum.
Yenişafak
Hiç yorum yapılmamış
YAZARIN DİĞER MAKALELERİ Tümü
BU KATEGORİDEKİ DİĞER MAKALELER
ÖNE ÇIKANLAR Tümü
Zekeriya Say : “Yalanın bacağı” artık kırılmalı!
450 kez izlendi
Salih Tuna : Bıyık da yetmiyor
518 kez izlendi
Ergün Diler : Adidas
1464 kez izlendi
Zafer Şahin : AYM’de kimin dediği oldu?
2179 kez izlendi
EN POPÜLER GÜNÜN YAZISI
YAZARLAR
YORUM YAPIN
Yorumlarınız editörlerimiz tarafından okunup onaylandıktan sonra yayına alınacaktır.