Sesli Makale

DOĞRUYA doğru, seçim sürecinde beni en şaşırtan lider Meral Akşener oldu. Susurluk yıllarında aklımda “faşist teyze” olarak kalan Akşener adeta bir solcu politikacı gibi konuşuyor, yürüttüğü fazlasıyla Amerikalı kampanyayla CHP’nin çoktandır boşalttığı bir alana oynuyordu. CHP kendini merkez sağa konumlandırırken İYİ Parti de ortanın soluna yerleşiyordu.

Fatih Altaylı’ya konuk olduktan sonra Meral Akşener hakkında “Acaba solcu mu” diye yazdım.

Bunun büyük bir stratejik hata olduğu sandık sonuçlarından anlaşıldı. Daha yeni kurulan partisinin aldığı oy oranına rağmen Akşener bu seçimin en büyük mağlubu: Seçmene ikinci bir sol parti seçeneği sundu ve kaybetti.

Dün, MHP tabanından önemli isimlere partinin nasıl kan kaybetmediğini sordum. En önemli faktörün MHP’nin tabana Başbuğ’dan emanet olduğunu ve her fırsatta sahip çıkacaklarını söyledi. İYİ Parti’ye MHP’den büyük bir milletvekili göçü olmaması aslında MHP’nin oy oranı konusunda da fikir vermeliydi.

Ayrıca, Meral Akşener hakkında yaratılan olumsuz algının da tabanda etkili olduğunu söylediler.

DEMİRTAŞ FAKTÖRÜ

En önemli konu, Akşener’in HDP’ye gülücükler atması, Selahattin Demirtaş’ın serbest kalacağı vaadini vermesiydi. “Bu söylemle milliyetçilerden asla oy alamaz” diye kırmızı çizgiyi çok net ortaya koydular. Akşener ikinci turda Diyarbakır’daki Kürt oylarına göz dikerken, İç Anadolu’daki milliyetçi seçmenden oldu.

Bana kalırsa Akşener, siyasi özgürlüklerden yana tavır alarak tarihin doğru yerinde durdu. Bazen bu seçim kazanmaktan daha da önemlidir. Ama Türkiye’de başarının sadece sandığa endekslendiği bir sistemde de benim sempatimi kazanacağına milliyetçi tabana oynaması, hatta benim ve benim gibilerin nefretini kazanması siyasi strateji olarak daha doğru olmaz mıydı?

Meral Akşener “solcu” duruşunun aksine Doğu Perinçek’in çizgisini belirleyip “HDP’yi kapatacağız, Demirtaş asla hapisten çıkmayacak, ABD ülkemiz üzerinde oyunlar oynuyor” dese bugünkü seçim sonuçları çok daha farklı olabilirdi. Ama o “Asena” olmak yerine Hillary Clinton’lığı tercih etti. Halbuki dünyadaki siyasi iklimler aşırı uçtaki sağ partilere talep olduğunu gösteriyor. Türkiye’nin Marine Le Pen’i olmak Akşener’i kuşkusuz daha yukarı taşırdı.

Kim bilir, belki de bilinçli bir tercihle Türkiye’de aşırı uçların yükselmesini engelledi Akşener.

YENİ MUHALEFET

Muhalefetin görevinin her zaman seçim kazanmak değil, demokrasi kültürünü canlı tutmak ve siyasal iktidarı dengelemek olduğunu anlamamız gerekiyor. Ama Türkiye’de siyasi kavramların karıştığı, kategorilerin birbirine girdiği de net.

Şimdi İYİ Parti’nin dağılıp Akşener’in yok olacağı ihtimali kadar uzun vadede muhalefetin liderliğine oynayacağı tahminleri de yapılıyor.

90’larda Mesut Yılmaz ve Tansu Çiller’in fedakârlık yapıp merkez sağı birleştirmeleri tartışmaları yaşanırdı sık sık. Belki de Akşener’in yapması gereken partisini CHP’yle birleştirmesi, oluşacak yeni “merkez sağ” partinin liderliğine oynaması. Kılıçdaroğlu da böylece HDP’ye geçer.

Bunun seçmende oluşan kafa karışıklığına da son vereceğini düşünüyorum: Solu temsilen HDP, merkez sağda İYİ- CHP, sağda da AK Parti ve MHP. Hiç değilse herkes kime neden oy verdiğini anlamış olur.

yazının kaynağı