Sesli Makale

Mesud Barzani, bu olacakları göremedi mi? Oysaki, Irak’ın 2014 sınırlarına tekrar dönmek için bahane aradığını en iyi IKYB yönetimi biliyordu; peki neden Barzani, Bağdat’ın eline bu kozu verdi? Uluslararası desteğini ve Erbil’deki iktidarını bile kaybetme pahasına Barzani, bu “bağımsızlık” işine neden girdi?

Bu soruların bence çok kolay yanıtları yok. Barzani’nin gaza geldiği için bu işe giriştiğini düşünebiliriz, fakat bağımsızlık ilanına kalkışan Barzani’lerin gerisin geri kaçışını nereye, hangi plana oturtacağız? Gaza gelip çocukluk hayallerini gerçekleştirmek istiyorsa, hiç olmazsa biraz hazırlık yapar, direnir insan; silah bile patlatmadan hak iddia ettiği şehirleri nasıl olur da bırakıp kaçar? Bunda bir tuhaflık yok mu?

Şüphesiz Türkiye, olup biteni gerçekçi ve günlük gelişmeler üzerinden okuyor; Ankara, Barzani’yi “otur oturduğun yerde, elindekini de kaybetme” diye açıkça uyarmıştı. ABD de referandumu desteklemediğini açık bir dille ilan etmişti. Irak petrollerinin yüzde 40’ını kontrol eden Barzani, ABD ve Türkiye desteğinden yoksun olarak, sonunda elindekini de kaybedeceğini bile bile bu işe nasıl soyundu?

Bu sorunun cevabı Barzani’nin bir lider değil, kukla olduğu gerçeğinde yatıyor. Barzani ailesini palazlandıran, bugünlere taşıyan güç, kendisinden referandum kararı almasını istedi ve Barzani de bu karara uydu. Gerçekten iddia ettiği gibi Kürtlerin lideri olsa, kendi halkını böyle bir maceraya sürüklemezdi. Tüm dostane uyarılara, diyalog girişimlerine rağmen referandumda ısrar ederek, aslında muktedirlerin elinde bir oyuncak olduğunu ve böylesine önemli konularda karar yetkisinin bulunmadığını gösterdi.

Barzani’nin, bağımsızlık macerasına soyunarak Ortadoğu haritasını yeniden şekillendirmek isteyen güçlerin istediğini yaptığından şüphe yok.

O halde şu soru akla geliyor: Amaçları, hedefleri ne?

Barzani’nin referandum adımıyla tetiklediği sürecin neleri getireceğine bakmak lazım. Bundan sonra “Kürt davası”nın çerçevesi genişleyebilir, bu davanın parçalı niteliği bütünlüklü bir hal alabilir. Ayrı parçalara özgü “Kürt davası”, bugünden sonra tek bir parçanın davasına dönüşebilir. Bağımsızlık referandumuyla birleşen Türkiye, İran, Irak ve Suriye’ye karşı tek bir hat (Erbil-Süleymaniye-Afrin-Diyarbakır biçiminde), tek bir “Kürt davası” oluşturulabilir.

“Kürt davası”nın asıl sahibi Küresel Siyonist çetedir. Mesud Barzani’ye aldırdıkları bağımsızlık kararıyla, dört ayrı parçada başlattıkları Kürtçü hareketleri, bugünden sonra Ortadoğu’da tek bir devlet ideali (Büyük Kürdistan) etrafında birleştirmeyi planlıyorlar.

“Bağımsızlık referandumu” küresel Siyonist çetenin aldırdığı bir karardır ve bu kararla beraber Ortadoğu’da yeni mağduriyetler, yeni çatışmalar yaşanacak; yeni planlar, yeni ittifaklar, yeni operasyonlar şekillenecek. Ankara’nın çok da sevinme lüksü yok, yarına odaklanması, geleceğe hazırlanması daha doğru olur.

Zira “Barzani yenildi”, “Peşmergeler arkalarına bile bakmadan kaçtı”, “Biz galip geldik” demekte bir sıkıntı yok, bunlar yanlış da değil; ama bu türden analizler, Ortadoğu’da dönen dolapları anlamamıza pek yardımcı olmuyor.

Akşam
19 Ekim 2017