Sesli Makale

'Dur abi' dedim, 'askerler ileride ateş açıyor gerçek mermiyle, çocuğunla gitme daha fazla.' 'Abi, ya bu geceyi atlatacağız ya öleceğiz ya da onlar bizi öldürecek. Durmak olmaz' oldu cevabı.

Daha Mustafa Cambazağabeyin de, Erol Olçak ağabeyin de şehit edildiği haberi gelmemişti. Önümüzde insanlar vurulup düşüyordu ama... İnsanlar vurulup düşüyordu ama ne bir yılgınlık ne bir bezginlik...

'Köpeklerin gecesi' olarak başlayan gece böyle böyle 'milletin gecesi'ne dönüştü. Dilimizde tekbir, dilimizde 'darbeye karşı omuz omuza' sloganı, dilimizde İnşirah yürüdük.

Twitterda operasyon hesapları 'sokaklara çıkmayın, askerin vur emri var' yazadursunlar o tarihi gecede bütün millet sokaktaydı. 'Erdoğan'ı hiç sevmem, ama 80 darbesini yaşadım. Memleketi bunlara bırakmayacağım. Biz 80'de evlere çekildik, bu sefer eve girmek yok' diyen amcayı size nasıl anlatsam? Bozkurt işareti yaparak yürüyen delikanlıları size nasıl anlatsam? 'Allah hay' zikri çekerek kol kola yürüyen Kadiri tekkesi mensuplarını size nasıl anlatsam? Anlatamam ki.

Niye yürüdük biliyor musunuz? Çünkü yürümesek, adına 'millet' dediğimiz o muazzez kitle yürümese, tankın üzerine çıkıp 'bu memleket bizim' diye haykırmasa bir amca, 'bezginlik göstermeyin, yılgınlık yapmayın, Allah bizimledir' diye bağırmasa bir teyze, aslanlar aslanı bir trafik polisi 'merak etmeyin, bizi öldürmeden buradan geçemez hiçbir köpek' demese belki de bugün bir ülkeden söz ediyor olamayacaktık.

Dün gece ne oldu biliyor musunuz? Birkaç şey birden oldu.

Artık asker, sadece askerliğini bilecek. Türkiye'nin Mısır'a, Ukrayna'ya, hatta Brezilya'ya benzemediğini, benzemeyeceğini anladık dün gece. Milletin meseleye el koyacak cesaretinin, kararlılığının, ferasetinin, iradesinin olduğunu gördük. Bu bir.

Fethullahçı terör örgütüne mensup, Fethullah denen çakma mehdiye hala hürmet eden, hala onu seven, hala ona selam veren herkesin vatana, millete, milli iradeye, insana, insanlığa düşman olduğunu gördük. Gözlerini kan bürümüş bu lağım farelerinin bu topraklardan kökü kazınmadıkça zombi gibi, vampir gibi yeniden dirilmeye çalışacaklarını gördük. Bu iki.

Böylesi olağanüstü bir durumda işinin başında durma cesareti gösteren bir hükümetin millete nasıl güven verebildiğini gördük. Bu üç.

Recep Tayyip Erdoğan'ın millet tarafından nasıl kucaklandığını, milletin bu adamı nasıl bağrına bastığını gördük. Bu dört.

Mesele Türkiye olduğunda, mesele Türkiye'nin geleceği olduğunda toplumun neredeyse bütün katmanlarının nasıl tek vücut olabildiğini gördük. Bu beş.

Ve maalesef milletin seçtiği meşru hükümetin devrilmesi, milletin seçtiği cumhurbaşkanının devrilmesi için darbecilerle kol kola girmeyi kendilerine yedirebilen bir kısım zavallıyı da gördük. Bu da altı.

Peki şimdi ne yapacağım?

Bu adına Fethullahçı denilen lağım farelerinin bir tekine, sadece bir tekine bile müsamaha edildiğini, iyi davranıldığını, devlette barındırıldığını, davranışlarına göz yumulduğunu görürsem vallahi ve billahi, vallahi ve billahi, vallahi ve billahi bunu yapan herkesten hem bu dünyada hem de mahşerde hesap soracağım. Bunu yaptığını duyduğum hiç kimseye değil oy, selam bile vermeyeceğim.

Ben dün gece milletin nasıl 'millet' olduğunu şu iki gözümle gördüm. Bundan böyle de bu aziz milletin tam içinde olabilmek için elimden geleni yapacağım. Ve yapılan, yapılmış, yapılacak her türden 'dar millet' tanımını reddedeceğim. Millet, iki oğluna 'gün bugündür' diyen Kevser abladır. Millet, sarığını sarıp, kefenini giyip tanka karşı yürürken 'lebbeyk' diyen hacı Mahmut amcadır. Millet, darbecilere karşı 'memleket sahipsiz değil' diye haykıran 'babadan CHP'li' Basri babadır. Liste uzun.

Millet listesinin içinden 'düşen' çok insan da oldu tabii. Onların hainliklerini de asla, asla, asla unutmayacağım.

Ne diyordu Ginsgberg: 'Sen rahat ol hafızım. Bu milletin hamuru o kadar sağlam ki öyle üç beş lağım faresi istedi diye kırılmaz o tuğla. Sen rahat ol.'

Yenişafak
17 Temmuz 2016