Sesli Makale

CHP’nin her zamanki trajik üslubunu dikkate almazsak aslında Engin Altay muhalefetin görevini tarif ediyor. Muhalefet iktidarı eleştirir, onun hatalarını söyler, eksiklerini söyler, kaçırdığı fırsatları millete fark ettirir, daha iyi olacakken sıradan kalmış projelerin güncellenmesini ve daha iyi olmasını sağlar. Bu şahane bir şeydir. Şahanedir; çünkü gençliğini, üst üste hatalar yapan basiretiz iktidarların mahvettiği bir ülkede ziyan etmiş biri olarak benim adıma birilerinin hükûmete hesap sormasına çok ihtiyacım vardı ama olmadı. Olmadı, seneler akıp gitti ve benim, bir daha asla geri gelmemek üzere yıllarım israf edilmiş oldu. Bu durumda Engin Altay’ın (hüsn-ü zan ederek) söylemeye çalıştığı ama dediğim gibi trajik CHP üslubundan dolayı söyleyemediği şeyi destekliyorum. Gerçekten muhalefet bunu yapmalıdır. İktidarda olan bir partinin de zaten muhalefetin takdir etmesine ihtiyacı yoktur.

CHP bir nefreti, bir intikam arzusunu temsil ediyor ve bunları canlı tutmak adına “Ne yaparsan yap seni alkışlamayacağım” diyorsa eğer, o halde öte yandan şunu da söylemiş oluyor: “Bizimle bir orta yol bulmaya ya da herhangi bir konuda uzlaşmaya tevessül etmeyin; ne olursa olsun kabul etmeyiz…” İşte bu ikinci anlam yüzünden CHP yok kabul ediliyor. Sadece siyasete angaje olmuş AK Partililer tarafından değil sıradan vatandaşlar tarafından da yok kabul ediliyor; çünkü herkes biliyor ki hükûmet ne yaparsa bunlar beğenmeyecekler. Dolasıyla ne söylediklerinin ya da söylemediklerinin bir önemi yoktur...

Soru şu: CHP, PKK’yla mücadeleye “skandal” derken, Süleyman Soylu’nun uyuşturucuyla mücadele konuşmasına “skandal” derken, dikkate almamız gereken, dönülmesi gereken bir hatadan mı söz ediyor; yoksa “Hükûmet puan toplayacak iyi bir iş yaptı bunu örtelim” diye mi “skandal” diyor? CHP işte bu ontolojik sorunu çözemediği sürece, daha uzun yıllar bizzat kendisi bir skandal olarak kalacaktır...

Diriliş Postası
5 Ocak 2018