Sesli Makale

İçeriden de dışarıdan da sürekli olarak bastırmaya devam ediyorlar. Sözleşmiş gibi aynı söylemleri tekrarlayıp duruyorlar. En son çağrıyı da AB Komisyonu Başkan Yardımcısı Mogherini yaptı:
-Hemen bir ateşkes sağlanmalı.
Ardından ekledi:
-Geçtiğimiz yıllarda başlatılan Barış Süreci’ne dönülmeli. Bu süreç, Türk makamlarının son derece cesur vizyonu ile başlatılmıştı. Hâlâ da tek çözüm.
Oysa, denendi bu. Türkiye, her türlü iyi niyetli adımı attı. Terör örgütü de sürekli olarak istismar etti. Hep “Daha fazla silah, daha fazla kan” anlayışı ile hareket etti. Süreç, sonunda hendekler, barikatlar ve “özyönetim” noktasına geldi dayandı.
Batı ise hala aynı noktada…
Denenen ve sonuç alınamayan bir formülü halen “tek çözüm” olarak önümüze koymaya çalışıyor.
Madem bu kadar ısrarcılar, olur. Bir daha denensin o zaman. Ama, bu defa DAEŞ’ten, El Kaide’den, El Nusra’dan başlansın. O “cesur vizyonu” şimdi de batılı ülkeler uygulasın. Türkiye’ye yol göstersinler, öncülük etsinler. Kendilerini “medeniyetin merkezi” olarak gösterenler, böyle bir “medeni tavır” sergilesinler…
ABD, El Kaide ile “barış” için el sıkışsın.
Avrupalı ülkeler de DAEŞ’le bir “çözüm süreci” başlatsın.
Olmaz mı?
Neden olmaz? Biz yapınca oluyor da, batı yapınca neden olmasın? Yapsınlar, sonuç alsınlar, örnek olsunlar bir görelim. Ardından biz de aynı yoldan gidelim.
-
Şimdi, kimse kalkıp “hayal görme; olmayacak, olamayacak şeyleri de köşende yazma” demesin.
Olmayacağını, olamayacağını ben de biliyorum. Çünkü onları iyi tanıyorum. Terörle mücadelenin kendilerine hak, bize ise kabahat olarak görüldüğünün farkındayım. PKK’yı kınarken, ajanlarının yan yana, iç içe olduğundan da haberdarım. Merak etmeyin, PYD’ye verdikleri silahların PKK’ya transfer edildiği bilgisine bile vakıfım. Bilmiyor değilim ikiyüzlü tavırlarını.
Hatta daha da ileri gidebilirim. Türkiye’ye karşı bir kurt kapanı kurulmaya çalışıldığını da rahatça söyleyebilirim.
Zaten, bunun altını çizmek için yazıyorum!
Bitmedi, dikkat çekmek istediğim bir başka nokta daha var. Bunların içerideki destekçilerini de teşhir etmektir amacım. Hani sürekli olarak “Barış, ateşkes, masa” gibi sözleri tekrarlayanlar var ya…
Benim asıl hedefim, “barış” sözcüğünün arkasına sığınarak, terörün ekmeğini yağ sürmek için çırpınanlar. İçlerinde akademisyen de var, gazeteci de sanatçı da. Bizim asıl sıkıntımız onlar; içimizdeki işbirlikçiler.
-
Bir de ufuksuzlar var…
Onlar daha büyük sıkıntı. Ne yaptıklarının, ne dediklerinin farkında olmadıkları için çok güzel kullanılıyorlar.
Rus uçağının düşürülmesi sırasında nasıl da işe yaramışlardı. Ortalığa dökülüp, “eyvah, oyuna getirildik” diye dövünüp durmuşlardı:
-Evet, Türkiye oyuna getirildi. Uçağı düşürdük, Ruslarla ilişkilerimizi bozduk. İşte sonuç böyle oldu. Ruslar gelip dibimize oturdular.
İşte çapsızlık böyle bir şey!
Hala farkında değiller. Ruslar zaten dibimize gelip oturdukları için o olay gerçekleşti. Suriye’de menfaatlerimizi vurmaya başladıkları, uyarılarımıza kulak asmadıkları, başımıza çorap örmeye çalıştıkları ortaya çıktıktan sonra o uçak düşürüldü.
O uçak düşürülmeseydi de Rusların tavrı farklı olmayacaktı. Sınırımızdaki bütün bu olaylar, Putin’in kafasının tası attığından değil, Rusların önceden çizdikleri plan çerçevesinde gerçekleşti.
Bunu anlamak için Çarlık ve SSCB dönemindeki Rus politikalarından ve bugün bölgede attıkları adımlardan azıcık haberdar olmak yeterli.
Demem o ki...
Bugün Türkiye’ye kapanlar kuruluyor. Bizim de içinde bulunduğumuz bölgede büyük bir oyun sahneye konuluyor. Bu oyunun iç ve dış aktörleri var. Kimi bilerek, kimisi de algıların esiri olarak rolünü icra ediyor.
Allah’tan vatandaşın kahir ekseriyeti de devletin tepesi de oyunun farkında. Bu defa daha sağlam duruyoruz.

Akşam
27 Ocak 2016