Sesli Makale

15 Kasım 2014...
Büyük Türkiye hayalleri kurduğumuz şu günlerde, Suriye imtihanını kaybeden bir Türkiye'ye doğru yol alıyoruz. Halep kuşatmasına kadar Esed'in gideceğini düşünen Türkiye yöneticileri, Halep',in elimizde ''Sabunlu Bir Balon'' olduğunu ve her an kaçtığında tutamayacağımızı hala anlayamamış. Halep, muhasaraya alınırsa, sadece Halep değil; tüm Suriye, TÜRKİYE sınırından başlayarak muhasaraya alınacak...

Bunun farkına varmamız gerekiyor! Bu muhasarayla sadece kuşatma yapılmak istenmiyor. Suriye'de kaybeden bir muhalefet havasıyla birlikte, panik havası yaratılmaya ve halk göçe zorlanmaya çalışılıyor. Esed yanlısı yazarlar ve siteler savaş baltalarını çıkarmış, Suriye'nin zaferini kutlarken, bir taraftan da Türkiye'den alacakları intikamı dillendiriyorlar.

İslami STKlarımız, Suriye Cihadı başladığından bugüne, Suriye algısı senede bir iki kumanya paketi dağıtmak ve vicdanlarını rahatlatmak gibi gördü. Suriyeyi, Suriyelilerin imtihanı görüp, kendini unuttu. Unutmamak gerek; Suriye, Suriyelilerin değil bizim imtihanımız. Onlar, çocuklarını, evlatlarını, mallarını, canlarını veriyor... Mücadele ediyor. Savaşı kaybetseler de ahireti kazanacak olanlar Suriyeliler.  Biz ise, lüksümüzde ve ruhsatçılığımızda, eleştiriciliğimizde vs boğulup kalacağız.

Halep'in ihtiyaçlarını sorduk; direnen kardeşlerimiz “Halep kuşatmasını yarmak ve düşmanın ilerleyişini durdurmak için nöbet tutan gençlerimiz aç. Askerimiz ve malzememiz yeterli değil” dediler.  Bizim askeri malzeme konusunda yapacak bir şeyimiz yoktu, birkaç dostumuzun kapısını çaldık. Bir miktar konserve ve bir miktar gıda alarak Halep'de direnen kardeşlerimize ulaştırmak için, Suriye'ye doğru yola çıktık... Teslimatı yapmadan, Hatay’a gelmişken, bir kaç dostumuzu görelim diye aradık. Ebu Ömer'in cep telefonu kapalıydı, whatsapp’tan mesaj attım görüşelim diye. Arkadaşın skype’ından bağlandık. Ebu Ömer Halep'de olduğunu söyledi. Ne zaman geleceksin, dedim . ''Sen bilmiyor musun? Halep muhasaraya alınıyor'' dedi . Evet ben de bu konuyla alakalı konuşacaktım dedim. Ben Halep'den çıkamam dedi. Önce anlamadım ne dediğini. Sonra, dedi ki ''Halep muhasaraya alınacak ve ben de eşimle çocuklarımı aldım Halep'deki mücadele eden kardeşlerimin yanına geldim. Muhasaraya alınırsa Halep, benim çocuğum, hanımım buradaki diğer ailelerden üstün değil'' dedi. Ebu Ömer Halep'te muhasara olursa kaçayım demedi. Çocuklarımı kaçırayım demedi. Çocuklarım da eşim de Halep'de muhasarada bizimle kalsın dedi. Bedeni öldürseniz de bu ruhu öldürebilir misiniz?

BU RUHU anlayabilir misiniz? Anlayabilseydik, bu şekilde olur muyduk? Bu kadar duyarsız kalır mıydık?

Reyhanlı'da, bu duygularla dolaşırken, acaba Devlet ne yapıyordur dedik. Halep için planı var mı? Halep'in düşmemesi, Esed ve yandaşlarının defedilmesi için bir planı var mıdır, diye düşünürken birkaç ziyaret gerçekleştirdik. Evet, devletin planları varmış. Göçecek mültecilerin sınırda karşılanması, karınlarının doyurulması için yiyecek ve barınaklarının ayarlanması ve kumanyaların dağıtılması. Sahi ‘Büyük Türkiye’ veya yeniden şahlanış bu muydu?

Tarih geçti gözümün önünden. Acaba Selahhaddin Eyyübi yaşasaydı, Fatih Sultan Mehmet yaşasaydı,Yavuz Sultan Selim yaşasaydı ne yapardı? Üzerlerinde vakfiyelerin isimleri yazılı kolilerle sınırda gelecek misafirleri mi beklerdi? Yoksa, kılıçlarını kuşanıp, Şahin Topları döktürüp, minberi de önüne koyar sefere mi çıkarlardı? Sahi! Neydi bu devlet aklı? Nasıl ‘büyük devlet’ olunuyordu ve nasıl oyun kurucu olunuyordu?

Biz de bekliyorduk ki Suriye ve Halep haritasını önüne alacak, düşmanın saldırı yollarını belirleyecek ve savaşmayı bilmeyen muhaliflere, nitelikli yardımı yapacak bir yeni oyun kurucu bir Türkiye olacak. İstihbarattan anladığımız: Vatandaşının telefonlarını dinlemek, duvar dinlemek. Yönetmek demenin de afet anında koli dağıtıp vicdan rahatlatmak olduğunu anladığım da bu işlerin bir üst akıl gerektirdiğini yeniden öğrendim.
İslahhaber.net