Sesli Makale

1 Mart 2015

Halkın Gazetesi iddiasıyla yola çıkan ama sadece Pensilvanya cenahına servis yapan BirGün gazetesi uyarıyor: “Ezanla başlıyorlar, Fetih Suresi’yle devam ediyorlar.”

Halkın gazetesi, halkı, bir “eser”e karşı uyarıyor.

Eserin ismi, “Çanakkale Ruhu ile Yeniden Dirilmek.”

Müellifi, Mehmet Yaşar Genç.

Sahne için yazılmış bir eser. Bir oratoryo yani...

Eser, Çanakkale Savaşı’nın 100. Yılı nedeniyle Milli Eğitim Bakanlığı tarafından okullara tavsiye edilmiş. “Bu eseri sahneleyebilirsiniz” denmiş.

Halkın gazetesi buna şarlıyor işte...

Eser hakkında bilgi sahibi olmadığım, yazarını da tanımadığım için, işin niteliğiyle ilgili bir yorumda bulunamayacağım. Zaten mesele işin ya da eserin niteliği değil... “Sahnelenecek daha iyi eserler varken, bu da nerden çıktı?” denmiş olsaydı, bunun bir nitelik tartışması olduğunu düşünebilirdik. Hatta, eserin durumuna göre eleştirilere hak bile verebilirdik.

Hayır, halkın gazetesi oralara girmiyor... “Böylesi de olur mu?” tadında bir itiraz diliyle, “fon”da kullanılacak sesleri (müziği) eleştiriyor: “Oratoryo, Ezan-ı Muhammed ile başlıyor”muş, “Fetih Suresi’nden bir bölüm ile devam ediyor”muş...

Çanakkale ruhunu yaşatacak oyunda Ezan ve Fetih Suresi...

Görüyor musunuz ihaneti?

Muhtemeldir ki, bu satırların yazarından “gider”li bir cevap bekliyorsunuz.

Ben halkın gazetesinin kendi haline bırakılması gerektiğini düşünüyorum.

En güzel cevap, kendi halleridir...

En fazla şu hatırlatmayı yapabilirim:

Kategorik olarak, Kur’an’a ve Ezan’a karşı olabilirsiniz. Karşı olma hakkınızı kullanırken, güncel olaylardan da yararlanabilirsiniz. Ama seçtiğiniz konu/olay yanlış. Kaldı ki, bir inanç tartışması yapmıyorsunuz. Dolayısıyla, bunun “Çanakkale ruhu” lafzı üzerinden yürütülemeyeceğini siz de takdir edersiniz. Çünkü inançlara ya da değerlere itirazınızı dışlaştıracağınız mebzul miktar konu/olay var.

O halde karşı çıktığınız şey nedir? “Çanakkale ruhu”, sizin hayret makamında gündeme getirdiğiniz Ezan-ı Muhammed’den ve Fetih Suresi’nden bağımsız bir şey mi?

Ne anlamalıyız “Çanakkale ruhu”ndan?

Bu ruhu ortaya çıkaran/tahkim eden Ezan ve Fetih Suresi değilse, nedir?

Keşke bu ruh, kendini farklı araçlarla/enstrümanlarla dışlaştırmış olsaydı, biz de Çanakkale ruhunu yaşatacak oyunda bol bol Mozart ve Beethoven dinleseydik.

Daha önce de yazmıştım ama fazlası göz çıkarmaz:

Halk adına çıkıyorsunuz ama halkla kavgalısınız.

Halkı gerici, ilkel ve çağdışı buluyorsunuz.

Halkın seçtikleriyle niza halindesiniz.

Hadi bunu tolere edilebilir bir “sapma hali”, bir “seçkinci yanılması” sayalım ve üzerinde durmayalım...

Halkçı gazetenizde illegal yollarla elde edilmiş tapelerin ve ses kayıtlarının ne işi var? Paralel suç çetesiyle senkronize yayınlarınızı hangi sol değerlerle, hangi ahlakla, hangi meslek ilkesiyle, hangi“halkçı” tutumla telif ediyorsunuz?

Halk adına konuşuyorsunuz ama kamusal alanda dini görünürlüğe karşısınız (kamusal alanda dini görünürlüğü “kafa kesme özgürlüğü” olarak tanımlıyorsunuz.) Talep halinde okullara mescit açılmasına karşısınız. Doğu’ya karşısınız. Batı’ya karşısınız. “Kürtçe yasağının” kaldırılmasına karşısınız. Silahların bırakılmasına karşısınız. Çözüm sürecine karşısınız. 12 Eylül’e yargı yolunu açan anayasa değişikliğine karşısınız. “Kalkınmacılığa” karşısınız. Köprüye karşısınız. Havaalanına karşısınız. Enerji santrallerine karşısınız. Dersim hadisesinin kurcalanmasına karşısınız. Uzar gider bu...

Bu kadar çok şeye karşısınız.

Peki, halka sordunuz mu?

Star